58-Soyutlama-acisindan-postmodern-edebiyat-ile-meddah-karagoz

elirtilmelidir.
Yine And’dan alıntılanarak Ahmet Rasim’im Pişekar hakkında söyledikleri
Oyunda en ziyade mahareti olması ve oyunu hüsn-i idare etmesi lazım gelen
Pişekar görünür. Yani rejisör çıkar. Pişekar akıl, Salih, işgüzar, rehber, iyiyi
kötüden farik, tecrübedide, yaşlı bir tiptir. Bir piyeste mündemic olan müellif
zihniyetinin hamilidir. Oyun, serapa onun şahsiyetinin göstereceği tarza tabidir.
Bu şahsiyet oyunun reklamıdır. Bu sebeple ortaya çıkar çıkmaz temaşa-giranı
selamlar. Kemal-i ihtiramla eğilip temenna ederek oyunun adını söyler
söylemez oyun da başlar. 386
Daha önce de belirtildiği gibi Ortaoyununda kişileştirme, karşıtlıklar
oluşturularak sağlanmaktadır. Bu bağlamda Kavuklu ile Pişekar’ın karşıtlığına da
değinmek gerekmektedir. Bu karşıtlık, yine Sokullu’nun anlatımından
örneklendirilebilir.
Pişekar ve Kavuklu karşıtlığı iki tavrı getirmektedir. Geçmişi ve tecrübeyi
simgeleyen yapıcı fakat tutucu Pişekar’ın karşısında tecrübesiz, mütecessis ve
yıkıcı olan Kavuklu bir anlamda gelecektir. 387
“Zenne” ya da oyun argosunda “Gaco” denilen kadınlar, güldürücü özellik
taşımaktan çok oyundaki dolantıyı sağlamaları bakımından önemlidirler. Bu kadınlar
hiçbir oyunda olumlu özellikler göstermemektedirler. “Ahlak kurallarını çiğneyen,
kocalarını aldatan, bir çok erkeklerle evlilik dışı gönül ilişkisi kuran, kalpsiz, maddi
değerlere önem veren, kurnaz, hafifmeşrep kişilerdir.” 388 Tekerek kadın tiplerinin bu
şekilde çizilmesinin sebebini “bir bakıma tutucu ve ahlakçı geçinen bir toplumun
altında yatan çıplak gerçeği göstermek” 389 olarak açıklamıştır. Öyle ki ev kadınları
dahi bu tür “uygunsuz” olarak nitelendirilen hareketler yapmaktadırlar. Bununla
birlikte, yosmalıklarıyla ve “biz de aşüfteyiz” diyecek kadar açık sözlülükleriyle
kendini gösteren zenneler de vardır. Bu özellikleri gösteren zenneler “kendileri
386 AND, Metin, Geleneksel Türk Tiyatrosu, Đnkılap Kitabevi, Đstanbul, 1984, s. 387
387 SOKULLU, Sevinç, Türk Tiyatrosunda Komedyanın Evrimi, Kültür Bakanlığı Yayınları,
Ankara, 1979, s. 165
388 Metin AND, Geleneksel Türk Tiyatrosu, Đnkılap Kitabevi, Đstanbul, 1984, s. 475
389 TEKEREK, Nurhan, Popüler Halk Tiyatrosu Geleneğimizden Çağdaş Oyunlarımıza
Yansımalar, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara, 2001, s. 67
126