58-Soyutlama-acisindan-postmodern-edebiyat-ile-meddah-karagoz

gerçekdışıdır. Romanda, ayrıca, yıllardır aynı biçimde yağan yağmur, geleceği
görebilen insanlar ve dokuz doğuran hayvanlar gibi gerçekliğin sınırlarını zorlayan
ve uçan insanlar gibi düpedüz gerçekliğin dışında olan unsurlar vardır.
“Gülün Adı”nda ise Eco'nun baş kahramanı Baskerville'li William başka bir
kurgu eserden alınmıştır. O aslında kılık değiştirmiş Sherlock Holmes'dur. William'ın
cinayetleri araştırmasındaki çağ dışı akılcı tavır Sherlock Holmes'u anıştırır.
Ustasının zekasını ve gözlem gücünü hayranlıkla izleyen ve kimi zaman ancak o
açıkladığında olayların gelişimini anlayabilen çömez Adso ise Sherlock Holmes'un
aziz dostu Doktor Watson'dur. 167
Adı geçen romanlar, trajik olanla komik olanın iç içe verilmesi özelliğini de
içinde barındırmaktadır.
“Soyutlama”nın düşünsel bir eylem olduğu, bir ya da birkaç unsurdan oluşan
bir bütünü gerektirdiği, varoluşunu bir başka şeye borçlu olan ve ancak düşünmede
ve zihinde bir başka şeyle ilişki içinde, nesne ya da nesnelerin niteliği olarak
düşünülen şeyin kavramına ‘Soyut Kavram’ dendiği hatırlanacak olursa, postmodern
edebiyatın kullandığı fantastik unsurlar, simgeler, grotesk anlatım biçimi ve ironinin
“soyutlama yöntemi” içinde değerlendirilebileceği saptaması yanlış olmayacaktır.
II.E. Okurun Yanılsama Đçine Düşürülmemesi, Uzak Açı Sağlanması
XX. yüzyıl postmodernist döneme kadar tüm sanat türleri dahil olmak üzere,
edebiyat alanında da yansıtmacı/mimetik sanat anlayışı egemen olmuştur. XX.
yüzyılın ilk yarısında ise modernistlerde “yabancılaştırma” estetiği kapsamında,
içerikten biçime, konu kurgulamaktan deneysel biçimcilik aracılığıyla yapı kurmaya,
son olarak da “yabancılaştırma” estetiğinin bir uzantısı olarak postmodernizmde
“üstkurmaca” tekniği aracılığıyla kendiyle de, dış dünyadan aldığı gereçlerle de
oynamaya başlayan bir edebiyat tarihi gözlemlenmektedir.
167 ECO, Umberto, Gülün Adı, Can Yayınları, (Çev. Şadan Karadeniz), Đstanbul, 1993.
51