Biblija Cr.1 - Sveto Kraljevstvo Magije

309
1Kr 22:1 Tri je godine vladao mir; nije bilo rata izmeåu Aramejaca i Izraela.
1Kr 22:2 Treøe godine Joæafat, kralj judejski, posjeti kralja izraelskoga.
1Kr 22:3 Kralj Izraela reçe svojim dvoranima: “Znate li da je Ramot Gilead
naæ? A mi ne poduzimamo niæta da ga otmemo iz ruke aramejskog
kralja.”
1Kr 22:4 Zatim reçe Joæafatu: “Hoøeæ li poøi sa mnom na Ramot Gilead?”
Joæafat odgovori kralju izraelskom: “Ja sam kao i ti, moj narod kao i tvoj,
moji konji æto i tvoji.”
1Kr 22:5 Tada Joæafat reçe kralju izraelskom: “De posavjetuj se najprije
s Jahvom.”
1Kr 22:6 Tada kralj izraelski sakupi oko çetiri stotine proroka i upita ih:
“Mogu li zavojætiti na Ramot Gilead ili da se okanim toga?” Oni odgovoriæe:
“Idi, jer øe ga Jahve predati kralju u ruke.”
1Kr 22:7 Ali Joæafat upita: “Ima li ovdje joæ koji prorok Jahvin da i njega
upitamo?”
1Kr 22:8 Kralj izraelski odgovori Joæafatu: “Ima joæ jedan çovjek preko
koga bismo mogli upitati Jahvu, ali ga ne podnosim jer mi ne prorokuje
niæta dobro nego samo zlo; to je Mihej, sin Jimlin.” A Joæafat reçe: “Neka
kralj ne govori tako!”
1Kr 22:9 Tada kralj izraelski dozva jednoga dvoranina i reçe mu: “Brœe
dovedi Jimlina sina Miheja.”
1Kr 22:10 Izraelski kralj i judejski kralj Joæafat sjedili su svaki na svome
prijestolju, u sveçanim haljinama pred Samarijskim vratima, a proroci
proricali pred njima.
1Kr 22:11 Kenaanin sin Sidkija napravi sebi œeljezne rogove i reçe:
“Ovako govori Jahve: ‘Njima øeæ nabosti sve Aramejce dok ih ne uniætiæ‘.”
1Kr 22:12 Tako su i svi drugi proroci proricali govoreøi: “Idi na Ramot
Gilead i uspjet øeæ: Jahve øe ga predati kralju u ruke.”
1Kr 22:13 Glasnik koji bijaæe otiæao da zove Miheja reçe mu: “Eno, svi
proroci sloœno proriçu dobro kralju. Govori i ti kao jedan od njih i proreci
mu uspjeh!”
1Kr 22:14 Ali Mihej odvrati: “Œivoga mi Jahve, govorit øu ono æto mi
Jahve kaœe!”
1Kr 22:15 Kad doåe pred kralja, upita ga kralj: “Miheju, da poåem u rat
na Ramot Gilead ili da se okanim toga?” On odgovori: “Poåi! Uspjet øeæ:
Jahve øe ga dati u ruke kraljeve.”
1Kr 22:16 Ali mu kralj reçe: “Koliko øu te puta zaklinjati da mi kaœeæ
samo istinu u Jahvino ime?”
1Kr 22:17 Tada Mihej odgovori: “Sav Izrael vidim rasut po gorama kao
stado bez pastira. I Jahve veli: ‘Nemaju viæe gospodara, neka se u miru
kuøi vrate.’”
1Kr 22:18 Tada izraelski kralj reçe Joæafatu: “Nisam li ti rekao da mi
neøe proreøi dobro nego zlo!”
1Kr 22:19 A Mihej reçe: “Zato çuj rijeç Jahvinu: vidio sam Jahvu gdje
sjedi na svome prijestolju, a sva mu vojska nebeska stajaæe zdesna i
slijeva.
1Kr 22:20 Jahve upita: ‘Tko øe zavesti Ahaba da otiåe i padne u Ramot
Gileadu?’ Jedan reçe ovo, drugi ono.
1Kr 22:21 Tada uåe jedan duh i stade pred Jahvu. ‘Ja øu ga’, reçe,
‘zavesti.’ Jahve ga upita: ‘Kako?’
1Kr 22:22 On odgovori: ‘Izaøi øu i bit øu laœljiv duh u ustima svih njegovih
proroka.’ Jahve reçe: ‘Ti øeæ ga zavesti. I uspjet øeæ. Idi i uçini tako!’
1Kr 22:23 Tako je, evo, Jahve stavio laœljiva duha u usta svih ovih tvojih
proroka, ali ti Jahve navjeæøuje zlo.”
1Kr 22:24 Tada pristupi Kenaanin sin Sidkija i udari Miheja po obrazu
pitajuøi: “Zar je Jahvin duh napustio mene da bi s tobom govorio?”
1Kr 22:25 Mihej odgovori: “Vidjet øeæ onoga dana kad budeæ bjeœao iz
sobe u sobu da se skrijeæ.”
1Kr 22:26 Tada izraelski kralj naredi: “Uhvati Miheja i odvedi ga gradskom
zapovjedniku Amonu i kraljeviøu Joaæu.
1Kr 22:27 Reci im: Ovako veli kralj: ‘Bacite ovoga u tamnicu i drœite ga
na suhu kruhu i vodi dok se sretno ne vratim.’”
1Kr 22:28 Mihej reçe: “Ako se doista sretno vratiæ, onda Jahve nije
govorio iz mene.” I nadoda: “Çujte, svi puci!”
Ahabova smrt kod Ramot Gileada
1Kr 22:29 Izraelski kralj i judejski kralj Joæafat krenuæe na Ramot Gilead.
1Kr 22:30 Izraelski kralj reçe Joæafatu: “Ja øu se preobuøi i onda uøi u
boj, ali ti ostani u svojoj odjeøi!” Izraelski se kralj preobuçe i poåe u boj.
1Kr 22:31 Aramejski kralj naredi zapovjednicima bojnih kola: “Ne napadajte
ni na maloga ni na velikoga, nego jedino na izraelskog kralja!”
1Kr 22:32 Kad zapovjednici bojnih kola ugledaæe Joæafata, rekoæe: “To