Nieuwe Nederlanders op het Gymnasium - Kortlopend ...

varing’ dan de andere leerlingen die van huis uit de school al wat beter kennen. Dat
maakt een groot verschil.
Schoolbeleid en docenten
Het percentage migrantenleerlingen op deze school is twintig procent, dat is voor een
gymnasium heel hoog. “Dat is bewust beleid geweest in de werving omdat we vinden
dat wij een maatschappelijke plicht hebben om leerlingen die getalenteerd genoeg zijn
ook aan een gymnasiumdiploma te helpen”. Het is een beleid dat extra geëxpliciteerd
is en dat in grote lijnen gedeeld wordt. Er zullen volgens de rector altijd docenten zijn
die daar een eigen mening over hebben, die zullen dat nooit verwoorden vanwege een
bepaalde mate van politieke correctheid, maar dit is gedeeld schoolbeleid. Grosso modo
zijn de docenten toch wel erg betrokken bij het laten slagen van deze kinderen. Wel
is er sprake van een gebrek aan begrip voor de kloof, dat docenten soms te weinig zien
hoe moeilijk het is voor deze leerlingen. Wij hebben ook docenten die zeggen wij hebben
een bepaald aanbod en als je het niet bevalt dan is dat jammer. Dat aanbod is goed
en dat moeten we zo houden. Maar dat is zeker geen grote groep. “Maar er zijn wel
nog steeds docenten die niet in de stand staan van: we moeten het goed doen bij de
leerlingen die we binnen krijgen”. Als het niet zo goed gaat dan zeggen zij bijvoorbeeld
al gauw “ja misschien moeten we wat strenger selecteren”. Maar in het algemeen
is dat niet de houding. “Je ziet dat docenten het ook echt erg vinden als bepaalde
leerlingen het niet redden en ze er dan extra dingen voor gaan doen”. Dat is toch wel
een echte betrokkenheid bij die leerlingen. “Dit is niet een school die makkelijk zegt,
oh je hoort hier niet thuis, ga maar naar de havo“. Docenten moeten ook de bereidheid
hebben om te kijken naar wat de leerlingen kunnen. Ze moeten niet gelijk concluderen
als leerlingen lagere cijfers behalen, “ja dan moeten ze maar harder werken”. Het probleem
is dat die kinderen vaak best wel hard willen werken, maar niet weten hoe. Voor
de doelgroepen waarop dit onderzoek gericht is, is dit fnuikender omdat die niet door
thuis geholpen worden of niet naar bijles gaan, et cetera. Deze manieren waarop docenten
reageren op zulke situaties zijn voorbeelden van ongeschreven regels van de
school. De houding van ouders ten opzichte van het gedrag van leerlingen in hun vrije
tijd is ook zo’n voorbeeld. De ouders van de leerlingen zijn in het algemeen redelijk
liberaal ten opzichte van bijvoorbeeld drankgebruik van de leerlingen, uitgaan, seksuele
omgang van de kinderen onderling, et cetera. Op dat gebied is de thuiscultuur wat
liberaal, - de kinderen mogen veel - en dat weerspiegelt zich ook wel in de schoolcultuur.
Voor sommige immigrantenleerlingen is deze manier van omgaan met elkaar een
erg grote kloof met het thuismilieu. Die mogen dat van thuis absoluut allemaal niet. Zij
voelen zich echt in twee werelden. Dat vraagt van deze kinderen een grote mate van
flexibiliteit want zij moeten telkens schakelen. Het zou interessant zijn om te weten in
77