Botsing in de lucht, General Dynamics F-16, Comco...

-53-
NLR-CR-2002-353-A
*HEHXUWHQLV
0RGH
7LMGVHF
Stoelraket activeert 0.0 0.0
Drogue Gun afgevuurd Nvt 0.16
Drogue chute ontplooit Nvt 0.38
Parachute afgevuurd 0.20 1.17
Seat/Drogue separatie Nvt 1.32
Vlieger/stoel separatie 0.45 1.42
Recovery parachute ontplooit 1.80 2.90
Survival Kit los 5.90 6.90
0RGH
7LMGVHF
7DEHOWLMGOLMQYDQDIKHWRQWEUDQGHQYDQGHVFKLHWVWRHOUDNHW
In Figuur 5-1 worden de tijdlijnen van de cognitieve reactie en de ejection sequence
gecombineerd. Hierbij is belangrijk dat de canopy op het moment van de botsing nog niet
gesepareerd was van het vliegtuig.
Op basis van het bovenstaande is het van belang de tijdlijn (sequence of events) van de botsing
te combineren met de (theoretische) tijdlijn van de ejection sequence. Bij het vastleggen van de
tijdlijn is het moment dat aan de ejection handle getrokken wordt (dus de start van de ejection
sequence) als oorsprong gekozen.
Het is duidelijk dat er nauwelijks sprake geweest kan zijn van een volledige bewuste reactie
(waarnemen tot en met handelen) van de voorste vlieger (PIC) omdat dan met een zeer geringe
stuurbeweging de ULV te ontwijken was geweest. Ook speelt hierin mee dat het activeren van
de schietstoel geen logische, bewuste reactie is op het waarnemen van een obstakel in de lucht;
de verwachting is dat er geprobeerd wordt te ontwijken. Daarentegen is het wel denkbaar dat
activeren van de schietstoel gedaan wordt als schrikreactie op een situatie die als hopeloos
wordt ervaren.
De opties voor het activeren van de ejection sequence staan dus nog allebei open:
Activeren door brokstukken tijdens de botsing:
- Voor: logischer dan “trekken” als vliegerreactie,
- Tegen: wordt niet ondersteund door schade aan de D-ring, die met grote waarschijnlijkheid
het middel van initiatie is geweest.
Activeren door de vlieger als schrikreactie:
- Voor: ondersteund door de schade aan het activatiemechanisme (contact met brokstukken
in “getrokken” toestand),
- Tegen: niet erg logisch, wel mogelijk.
Op basis van het bovenstaande kan geconcludeerd worden dat geen van beide opties
weggeredeneerd kan worden, maar dat activering door de vlieger beter ondersteund wordt. Het
laatst mogelijke moment van geactiveerd zijn van de ejection sequence ligt dan net voor “begin
canopy release” omdat op het moment van de botsing de canopy nog bij het vliegtuig was en de
vlieger na de botsing niet meer in staat was tot activeren.