VERBOD EN BEPERKING VAN VRIJ VERKEER - Advocatennet

ONDERZOEK
doet over de handhaving van de voorlopige hechtenis, […] het tegelijk ook uitspraak [doet]
over het verzoekschrift” 587 . Hierbij kan men zich evenwel de vraag stellen of die elementaire
verduidelijking niet beter uitdrukkelijk in de wet zou worden opgenomen, daar de huidige
algemene verwijzing voor enige verwarring dreigt te zorgen. De koppeling van de procedure
aan art. 21-24 WVH heeft o.i. ook tot gevolg dat personen die verdacht worden van een nietcorrectionaliseerbare
misdaad in beginsel slechts om de drie maanden de kans krijgen om een
beperkingsmaatregel aan te vechten, vermits de automatische controle door de raadkamer,
ingevolge art. 22 lid 2 WVH, eveneens slechts om de drie maanden geschiedt. Zulks lijkt ons
echter geen discriminatie te vormen, aangezien de verdachte in dat geval nog steeds de
mogelijkheid geniet alsnog een maandelijkse controle af te dwingen via een verzoekschrift tot
invrijheidstelling overeenkomstig art. 22bis WVH 588 , zodat hij op dat moment eveneens zijn
verzoekschrift tot opheffing of wijziging van de beperkingsmaatregel kan neerleggen.
Daarmee wordt echter ook meteen duidelijk dat de verdachte van een nietcorrectionaliseerbare
misdaad, die enkel bezwaren heeft tegen een hem opgelegde
beperkingsmaatregel, maar niet tegen de voorlopige hechtenis als dusdanig, alsnog de
voorlopige hechtenis zelf zal moeten aanvechten via een verzoekschrift tot invrijheidstelling,
aangezien hij enkel op die manier het ‘onderzoeksgerecht dat oordeelt over de voorlopige
hechtenis’, maandelijks kan vatten.
150. UITZONDERING OP HET PRINCIPIËLE GELIJKE NIVEAU VAN ONDERZOEKSRECHTER EN
RAADKAMER – De bevoegdheid van de raadkamer vormt in dezen een opmerkelijke
uitzondering op de regel dat de raadkamer “geen hiërarchische overste [is] van de
onderzoeksrechter” 589 . In dat opzicht verschilt de procedure van art. 20 §6 WVH in
belangrijke mate van die van het strafrechtelijk kort geding in art. 61quater Sv. die, zoals
gebruikelijk 590 , de kamer van inbeschuldigingstelling aanwijst als beroepsinstantie tegen een
door de onderzoeksrechter bevolen beslagmaatregel. Zij verschilt eveneens van de
theoretische beroepsmogelijkheid bij de kamer van inbeschuldigingstelling tegen een verbod
van vrij verkeer 591 . Ten slotte verschilt zij ook van de beoordeling door de raadkamer,
587 Eindverslag van de commissie ‘basiswet gevangeniswezen en rechtspositie van gedetineerden’: verslag
namens de commissie voor de justitie uitgebracht door de heren Vincent DECROLY en Tony VAN PARYS,
Parl.St. Kamer 2000-01, nr. 50-1076/001, 144.
588 R. VERSTRAETEN, Handboek strafvordering, Antwerpen, Maklu, 2007, 540.
589 R. VERSTRAETEN, Handboek strafvordering, Antwerpen, Maklu, 2007, 587.
590 F. HÉLIE, Traité de l’instruction criminelle ou théorie du code d’instruction criminelle, II, Brussel, Bruylant,
1865, 443.
591 Supra nr. 103.
95