VERBOD EN BEPERKING VAN VRIJ VERKEER - Advocatennet

ONDERZOEK
moment is waarop het vrij verkeer hem in de regel werd toegestaan. Hoewel sedert de
afschaffing van het verbod ten aanzien van de raadsman, beide bepalingen enigszins uit elkaar
zijn gegroeid, blijft art. 20 §1 WVH o.i. een indicatie van die historische ratio legis van het
verbod dat het enkel in het prille begin van het gerechtelijk onderzoek kan worden bevolen 341 .
De nakende aanpassing van art. 20 §1 WVH aan de Salduz-rechtspraak van het EHRM, lijkt
ons hieraan overigens vooralsnog geen afbreuk te doen. In het wetsvoorstel dat onlangs door
de Senaat werd goedgekeurd, wordt immers slechts vermeld dat “[o]nverminderd de
bepalingen in de artikelen 2bis, 15bis en 16, […] de verdachte onmiddellijk na het eerste
verhoor door de onderzoeksrechter vrij verkeer [kan] hebben met zijn advocaat” 342 , zodat het
toekomstige art. 20 §1 WVH hoogstwaarschijnlijk nog steeds de bewoordingen ‘onmiddellijk
na het eerste verhoor’ zal bevatten, die de historische ratio legis van de daarop volgende
paragraaf, in stand houden.
76. HET BEGRIP ‘EERSTE VERHOOR’ – Geheel bewust blijkt de wetgever te hebben gekozen
voor het begrip ‘eerste verhoor’ en niet voor ‘ondervraging’, teneinde te vermijden dat “cet
interrogatoire pourrait se prolonger durant plusieurs jours, ce qui amènerait à une
prolongation indéfinie [de l’interdiction]” 343 . Tijdens de parlementaire werkzaamheden van
de WVH werd verduidelijkt dat “het gaat om het verhoor waarop [art. 16 WVH] doelt” 344 .
Onmiddellijk na het verhoor bedoeld in art. 16 WVH, dient de onderzoeksrechter derhalve
zowel te beslissen over het al dan niet uitvaardigen van een aanhoudingsbevel als over de
noodzaak van een verbod van vrij verkeer. Tijdens de parlementaire werkzaamheden van de
vroegere WVH 1874 werd echter wel benadrukt dat het moet gaan om een ‘ernstig’ verhoor en
341 B. VERDOODT, “De wettigheid en de regelmatigheid van het bevel tot aanhouding”, AJT 1998-99, (575) 579;
M. FRANCHIMONT, A. JACOBS en A. MASSET, Manuel de procédure pénale, Luik, Ed. Collection Scientifique
de la Faculté de Droit de Liège, 1989, 429.
342 Wetsvoorstel tot wijziging van de wet van 20 juli 1990 betreffende de voorlopige hechtenis en van het
Wetboek van strafvordering, om aan elkeen die wordt verhoord en aan elkeen die van zijn vrijheid wordt
beroofd rechten te verlenen, waaronder het recht om een advocaat te raadplegen en door hem te worden
bijgestaan, Parl.St. Senaat 2010-11, nr. 5-663/1, 41; Wetsvoorstel tot wijziging van de wet van 20 juli 1990
betreffende de voorlopige hechtenis en van het Wetboek van strafvordering, om aan elkeen die wordt
verhoord en aan elkeen die van zijn vrijheid wordt beroofd rechten te verlenen, waaronder het recht om een
advocaat te raadplegen en door hem te worden bijgestaan: tekst geamendeerd door de commissie voor de
justitie, Parl.St. Senaat 2010-11, nr. 5-663/5, 8.
343 Loi du 20 avril 1874 relative à la détention préventive, Pasin. 1874, IX, nr. 92, 146; Pand.b., v° Détention
préventive, 756, nr. 242.
344 Wetsontwerp betreffende de voorlopige hechtenis, wetsvoorstel tot openbaarmaking van de zitting voor de
raadkamer en de kamer van inbeschuldigingstelling op verzoek van de verdachte, wetsvoorstel tot wijziging
van de wet van 20 april 1874 op de voorlopige hechtenis, met betrekking tot het recht van inzage van het
dossier van het onderzoek: verslag namens de commissie voor de justitie uitgebracht door de heer LAURENT,
Parl.St. Kamer 1989-90, nr. 47-1255/2, 41; A. DE NAUW en M. VANDEBOTERMET, “Het bevel tot
aanhouding” in L. DUPONT, R. DECLERCQ, B. SPRIET, C. FIJNAUT, A. DE NAUW, M. VANDEBOTERMET, M.
ROZIE, A. VANDEPLAS, F. HUTSEBAUT, J. D’HAENENS en R. VERSTRAETEN, Voorlopige hechtenis: de wet van
20 juli 1990 in KUL: Publikaties van het Instituut voor strafrecht, Leuven, Acco, 1991, (89) 128.
54