VERBOD EN BEPERKING VAN VRIJ VERKEER - Advocatennet

ONDERZOEK
ii. Belgische regeling in rechtsvergelijkend perspectief
126. GESCHEIDEN REGIME (ART. 20 §3 WVH) – Overeenkomstig art. 20 §3 WVH kan de
onderzoeksrechter “bevelen om een verdachte gescheiden te houden van andere verdachten”.
Anders dan het verbod van vrij verkeer, vormt een gescheiden regime op grond van art. 20 §3
WVH, echter geen inherente uitzondering op het gemeenschapsregime van art. 48 e.v. WIRP,
daar het o.i. enkel de afzondering van andere verdachten ‘in dezelfde strafzaak’ tot gevolg
lijkt te hebben en niet van andere gedetineerden in het betreffende huis van arrest. Toch ware
het o.i. wenselijk zulks ook uitdrukkelijk in de wettekst te voorzien, vermits de huidige
bepaling een absoluut isolatieregime intra muros niet helemaal uitsluit. Ingevolge art. 11
WIRP en art. 604 Sv., moeten verdachten immers reeds gescheiden gehouden worden van
veroordeelden – een bepaling die evenwel, vanwege de overbevolking, nog nauwelijks wordt
toegepast 533 – zodat een gescheiden regime van andere verdachten op grond van art. 20 §3
WVH de betrokkene volledig zou kunnen afzonderen van al zijn medegedetineerden.
Bovendien bevat deze bepaling niet de verplichting voor de onderzoeksrechter om de
verdachten van wie de betrokkene gescheiden moet blijven, nominatim in zijn bevel te
vermelden, waardoor een belangrijke waarborg wegvalt tegen een te verregaande
isolatiemaatregel.
127. HET FRANSE PLACEMENT À L’ISOLEMENT – Hierboven werd reeds vermeld dat art. 62 lid
2, a Ndl.Sv. ook kan worden aangegrepen om een van andere verdachten gescheiden regime
op te leggen 534 . Het Franse recht daarentegen, kent een afzonderlijke regeling van de
zogenaamde placement à l’isolement in art. 145-4-1 CPP, dat immers bepaalt dat “[l]e juge
d’instruction ou le juge des libertés et de la détention peut prescrire, par ordonnance motivée,
que la personne placée en détention soit soumise à l’isolement aux fins d’être séparée des
autres personnes détenues, si cette mesure est indispensable aux nécessités de l'information,
pour une durée qui ne peut excéder celle du mandat de dépôt et qui peut être renouvelée à
chaque prolongation de la détention”. Opvallend is dat deze maatregel, in tegenstelling tot het
interdiction de communiquer 535 , wel onderworpen is aan een uitdrukkelijke
motiveringsverplichting, hoewel het verbod van vrij verkeer inhoudelijk toch strenger is.
Bovendien staat tegen deze isolatiemaatregel wel hoger beroep open, namelijk bij “le
président de la chambre de l’instruction”, hetgeen een soort kortgedingprocedure lijkt in te
533 I. MENNES, “Art. 20 WVH” in M. DE BUSSCHER, J. MEESE, D. VAN DER KELEN en J. VERBIST (eds.),
Strafprocesrecht in Wet en duiding, Brussel, Larcier, 2010, (552) 554.
534 C. CLEIREN en J. NIJBOER, Strafvordering: tekst & commentaar, Deventer, Kluwer, 2009, 266; supra nr. 65.
535 Supra nr. 101.
84