VERBOD EN BEPERKING VAN VRIJ VERKEER - Advocatennet

ONDERZOEK
monitoring of the prisoner’s physical and mental condition” 249 . In zijn arrest Ramirez Sanchez
t. Frankrijk lijkt het EHRM ons ten slotte nog een vijfde waarborg te eisen, namelijk dat
“having regard to the serious repercussions which solitary confinement has on the conditions
of detention, an effective remedy before a judicial body is essential” 250 . In het Belgische recht
lijkt het er evenwel op dat de voortdurende rechterlijke controle door de onderzoeksrechter
zelf 251 , reeds in voldoende mate tegemoetkomt aan die voorwaarde, mede gelet op de
bijzonder korte duur van het verbod van vrij verkeer.
54. RECHT OP EERBIEDIGING VAN PRIVÉ-, FAMILIE- EN GEZINSLEVEN (ART. 8 EVRM) – Ook
omtrent art. 8 EVRM toont de Straatsburgse rechtspraak zich niet overdreven streng. Als
model kan o.i. gelden de zaak Messina t. Italië, waarin de verdachte zich onder meer bekloeg
over het feit dat zijn familieleden slechts één maandelijks bezoek van één uur werd
toegelaten 252 . In die zaak erkende het EHRM het verbod van vrij verkeer ten aanzien van de
familieleden van de verdachte als een inmenging in de zin van art. 8 EVRM, die bijgevolg bij
wet voorzien moet zijn, een legitiem doel moet nastreven en bovendien noodzakelijk moet
zijn in een democratische samenleving 253 . Aangezien art. 8 EVRM, in tegenstelling tot art. 3
EVRM 254 , geen absoluut karakter geniet, houdt het Hof bij zijn proportionaliteitstoets aan art.
8.2 EVRM echter wel rekening met de ernst van de feiten, in casu “la criminalité organisée et
notamment de type mafieux, où les relations familiales jouent souvent un rôle primordial” 255 .
Uiteindelijk besloot het Hof dat het contactverbod in casu gerechtvaardigd kon worden ‘ter
bescherming van de openbare orde’ en ‘ter voorkoming van strafbare feiten’ 256 , hetgeen
bevestiging verkreeg in de zaak Argenti t. Italië over een gelijkaardige isolatiemaatregel 257 .
Aldus kan worden besloten dat een verbod van vrij verkeer, voor zover het proportioneel blijft
en noodzakelijk voor het strafonderzoek, vrij gemakkelijk zal kunnen worden gerechtvaardigd
ter ‘voorkoming van strafbare feiten’ in art. 8.2 EVRM, een rechtvaardigingsgrond waarmee
immers ook “[a]lle beperkende maatregelen opgelegd aan personen in voorlopige hechtenis
in het kader van het strafonderzoek, [kunnen] worden gelegitimeerd” 258 . Wel moet de
249 EHRM 7 januari 2010, Onoufriou/Cyprus, http://www.echr.coe.int, §70; EHRM 4 juli 2006, Ramirez
Sanchez/Frankrijk, http://www.echr.coe.int, §139.
250 EHRM 4 juli 2006, Ramirez Sanchez/Frankrijk, http://www.echr.coe.int, §165.
251 Infra nr. 91.
252 EHRM 28 september 2000, Messina/Italië (No. 2), http://www.echr.coe.int, §13.
253 EHRM 28 september 2000, Messina/Italië (No. 2), http://www.echr.coe.int, §62-63.
254 Supra nrs. 48-53.
255 EHRM 28 september 2000, Messina/Italië (No. 2), http://www.echr.coe.int, §66.
256 EHRM 28 september 2000, Messina/Italië (No. 2), http://www.echr.coe.int, §74.
257 EHRM 10 februari 2006, Argenti/Italië, http://www.echr.coe.int, §30; supra nr. 50.
258 G. SMAERS, Gedetineerden en mensenrechten in Ius Commune, Antwerpen, Maklu, 1994, 82.
39