VERBOD EN BEPERKING VAN VRIJ VERKEER - Advocatennet

ONDERZOEK
alsnog het geval. Uit geen enkele bepaling blijkt immers dat de wetgever van de vroegere
regeling heeft willen afwijken. Bovendien werd tijdens de parlementaire werkzaamheden van
de WIRP uitdrukkelijk verwezen naar art. 24 ARS 277 . Toch getuigt de wetgeving op dit vlak
van weinig elegantie. Naast het wegvallen van de bewoordingen ‘te allen tijde’, heeft de
WIRP immers nog een tweede legistiek probleem gecreëerd, namelijk dat art. 20 §5 lid 2
WVH enkel voor de beperking van vrij verkeer verwijst naar de lijst van art. 57 WIRP, zodat
men a contrario zou kunnen argumenteren dat die uitzonderingsgevallen blijkbaar niet gelden
voor een verbod van vrij verkeer. Een meer algemeen verwoorde uitzonderingsbepaling lijkt
ons dan ook geen overbodigheid.
60. BEZOEK VAN PERSONEN EN INSTANTIES VERMELD IN ART. 57 WIRP – Op het eerste gezicht
lijkt het verbod van vrij verkeer daarentegen wel het bezoek te verhinderen van de personen
en instanties vermeld in art. 57 WIRP, daar zowel art. 57 WIRP als art. 24 ARS – en
overigens ook art. 20 §5 lid 2 WVH – enkel gewag maken van vrije ‘briefwisseling’. Hierbij
moet evenwel worden gewezen op een vroegere ministeriële omzendbrief, die bepaalde dat
“[n]aar analogie van het bepaalde inzake schriftelijk verkeer van [art. 24 §1 ARS], kan
worden gesteld dat de betrokkenen het bezoek mogen ontvangen van d (sic) voorzitter van de
Bestuurscommissie en van de maandcommissaris” 278 . Aangezien wederom uit geen enkele
bepaling blijkt dat de wetgever van die regeling heeft willen afwijken, lijkt het erop dat ook
onder het huidige regime van art. 57 WIRP, een bezoek van die instanties, opgesomd in art.
57 §1, 7° WIRP, niet wordt verhinderd door een verbod van vrij verkeer. Terecht merkt VAN
DEN BERGE immers op dat die omzendbrief steunde op de algemene overweging dat hun
bezoek “kadert binnen het toezicht op het regime in de gevangenis dat aan de commissies
wordt opgedragen” 279 . Opnieuw echter 280 waarborgen art. 113 §3 en 137 §3 WIRP het vrije
bezoekrecht van “[d]e personen of instanties die belast zijn met het toezicht en de controle
over de gevangenissen of de tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende
maatregel” enkel voor gedetineerden in een veiligheids- of strafcel. Ook op dit punt lijkt een
uitbreiding tot verdachten onder verbod van vrij verkeer ons meer dan wenselijk.
277 Eindverslag van de commissie ‘basiswet gevangeniswezen en rechtspositie van gedetineerden’: verslag
namens de commissie voor de justitie uitgebracht door de heren Vincent DECROLY en Tony VAN PARYS,
Parl.St. Kamer 2000-01, nr. 50-1076/001, 230.
278 Omz. Bestuur van Strafinrichtingen, nr. 1479/VII van 11 september 1984 betreffende gedetineerden
onderworpen aan een wettelijk verbod van vrij verkeer, http://www.just.fgov.be; Y. VAN DEN BERGE,
Uitvoering van vrijheidsstraffen en rechtspositie van gedetineerden in Bibliotheek strafrecht Larcier,
Brussel, Larcier, 2006, 83-84.
279 Y. VAN DEN BERGE, Uitvoering van vrijheidsstraffen en rechtspositie van gedetineerden in Bibliotheek
strafrecht Larcier, Brussel, Larcier, 2006, 84.
280 Supra nr. 58.
43