VERBOD EN BEPERKING VAN VRIJ VERKEER - Advocatennet

ONDERZOEK
zou indienen, hoewel zijn slaagkansen in dat geval uiteraard miniem zullen zijn. Aangezien
art. 20 §6 WVH – wederom in tegenstelling tot art. 61quater §8 Sv. en ook tot het oude art. 30
lid 4 WVH 1852 overigens 600 – in geen enkele wachttermijn voorziet 601 , kan zulks bovendien bij
elke maandelijkse verschijning voor de raadkamer gebeuren. De invoering van een
wachttermijn, zoals die van drie maanden in art. 61quater §8 Sv., lijkt ons echter, gelet op het
ingrijpende karakter van een beperking van vrij verkeer, weinig wenselijk.
153. GEEN TERMIJN – Ten slotte voorziet art. 20 §6 WVH evenmin een termijn “dans lequel
une telle requête doit être déposée au greffe ou si son dépôt le jour de l’audience, devant la
juridiction, constituerait une cause d’irrecevabilité” 602 . Een dermate laattijdig neergelegd
verzoekschrift lijkt ons inderdaad alsnog in acht te moeten worden genomen door het
onderzoeksgerecht. Het lijkt ons dan ook wenselijk een tijdstip te bepalen waarop het
verzoekschrift ten laatste moet worden ingediend, bijvoorbeeld de laatste werkdag die de
verschijning voor het onderzoeksgerecht voorafgaat, hetgeen een neerlegging op de
zittingsdag zelf zou uitsluiten. Een vroeger tijdstip lijkt ons echter weinig wenselijk,
aangezien het dossier, ingevolge art. 21 §3 WVH, pas “gedurende de laatste werkdag vóór de
verschijning [voor de raadkamer]” ter beschikking moet worden gehouden van de verdachte
en zijn raadsman.
154. HOGER BEROEP EN CASSATIEVOORZIENING ZONDER SCHORSENDE WERKING – In art. 20 §6
lid 2 WVH wordt uitdrukkelijk bepaald dat “[h]oger beroep tegen de beslissing wordt
ingesteld overeenkomstig [art. 30 WVH]”, zodat een beperking van vrij verkeer vatbaar is
voor “un ‘double recours’, d’abord devant la chambre du conseil saisie de la détention
préventive et ensuite devant la chambre des mises en accusation” 603 . In tegenstelling tot het
Franse art. 145-4 lid 4 CPP 604 , laat art. 20 §6 lid 2 WVH zelfs cassatievoorziening toe
“overeenkomstig [art. 31 WVH]”. Ingevolge de toepassing van dezelfde principes en
pleegvormen voor de handhaving van de voorlopige hechtenis, genieten noch hoger beroep,
noch cassatievoorziening schorsende werking “met als gevolg dat de door de
onderzoeksrechter bepaalde beperkingen van kracht blijven tot er een uitspraak is van het
600 Loi du 20 février 1852 sur la détention préventive, Pasin. 1852, XXII, nr. 64, 84.
601 P. GEVAERT, Het gerechtelijk onderzoek: een handleiding, Gent, Story Publishers, 2006, 322.
602 O. MICHIELS, D. CHICHOYAN en P. THEVISSEN, La détention préventive in Criminalis, Louvain-la-Neuve,
Anthemis, 2010, 51.
603 O. MICHIELS, D. CHICHOYAN en P. THEVISSEN, La détention préventive in Criminalis, Louvain-la-Neuve,
Anthemis, 2010, 52.
604 P. CHAMBON en C. GUÉRY, Droit et pratique de l’instruction préparatoire: juge d’instruction – chambre de
l’instruction, Parijs, Dalloz, 2007, 318; P. CHAMBON, Le juge d’instruction: théorie et pratique de la
procédure, Parijs, Dalloz, 1997, 171.
97