türkiye cumhuriyeti çukurova üniversitesi sosyal bilimler ... - Kütüphane

1027. Ol gice bu hezµr-i zerrµn çeng
Oldı simµn benekle mi&l-i peleng
1028. Tevsen-i çar«a bindi şâh-ı nücûm
Ya¡ni e@hâr-ı ◊a……’a itdi hücûm
Şânî, bu girişi yaptıktan sonra sözü kahramana teslim eder. Kahraman
konuşmaya başlayınca öznesi “ben” olan cümleler art arda dizilmeye başlar. Diyalog
kısımlarında konuşma sırası bir kahramandan diğerine verilirken yukarıda belirttiğimiz
ara müdahalelerin sürekli yapıldığı görülür. Aşağıdaki diyalog bölümünden alınan
beyitler “ben” öznesinin sebep olduğu tekdüze anlatıma örnektir:
1031. Didi tâc-ı Keyânidür ta«tum
Âftâb-ı cihânidür ba«tum
1032. Benem ol şem¡-i cem¡-i bezm-ârâ
Cem¡ olur yanuma her ehl-i §afâ
1033. Ehl-i ferhenge eylerem raπbet
¢ıluram aña hürmet ü ¡izzet
1034. Ber-hümâ himmet-i mu¡allâyam
Kûh-i ¢âf-ı πınâda ¡an…âyam
1035. Arayup …a¡r-ı ba√r-i ¡ummânı
Bulmışam «âtem-i Süleymân’ı
Anlatımda tekrara düşme belki de Şânî’nin en kusurlu görülebilecek tarafıdır.
Bütün mekân tasvirleri cennet benzetmesi etrafında şekillenir. Kahramanların
kendilerini överken kullandıkları sözcük dağarcığı hep birbirine yakın, hatta tekrar
sayılabilecek düzeydedir. Aşağıdaki beyitlerde “şem¡” benzetmesinin farklı kahramanlar
ve anlatıcı tarafından sürekli tekrarlandığı görülür. Aynı durum “nûr” benzetmesi için
de geçerlidir:
1032. Benem ol şem¡-i cem¡-i bezm-ârâ
Cem¡ olur yanuma her ehl-i §afâ
871. Biri bir merd-i ¡â…il adı Sem¡
Dâimâ encümende şem¡-i cem¡
12