Olsztyn 2008 - Portret

102
Ta tania popularność nie przesłoniła mu jednak
sprawy najważniejszej - rodziny. Na prośbę innego
członka rodziny o umożliwienie nauki języka
angielskiego, przenieśli się do Londynu. A
piłek. Wygrał z zespołem też Ligę Mistrzów.
Rozdawał autografy i dawał się fotografować.
to inna sprawa. Wszystko szło dobrze, Szewa
dwa razy został królem strzelców Serie A, dostał
Złotą Piłkę od France Football. Co by to nie
znaczyło, wszak stać go było na zakup stu złotych
Mediolanu. A że przy okazji chłopiec podpisał
kontrakt na dwadzieścia sześć milionów dołków,
Szewa nie mógł mu odmówić. Co by to nie znaczyło.
Rodzina spakowała rzeczy i wyjechała do
w Kijowie. Kiedy jednak jeden z członków rodziny
zapragnął nauczyć się języka włoskiego,
dla bliskich. Za skromną willę, mercedesa klasy
E i symboliczne sto tysięcy dołków rocznie został
Europy wyciągały łapy po piłkarza Dynamo. Ale
on stanowczo mówił „nie”. Brało się to z umiłowania
przez szesnastolatka, tak ostatnio skopanych,
wartości rodzinnych. Przyjaźni, szacunku
sha. Nie, żeby Szewa nie miał w czym chodzić,
on dostał te buciory, gdyż wpadł w oko tamtemu.
Co by to nie znaczyło. Andrij błyskawicznie
rozwijał swój talent, wszystkie największe kluby
Walerija Łobanowskiego. Kiedy miał czternaście
lat, dostał buty od słynnego Walijczyka Iana Ru-