Olsztyn 2008 - Portret

80
rzyszek, które niespodziewany sukces opijały
z zaangażowaniem nie ustępującym dotychczasowemu
dramatowi. Prawdopodobnie w
ogólnym zamieszaniu gwałtowny zwrot mej
w jednej chwili, młodzieńcem z przyszłością.
Jeszcze mniej ważną jest reakcja mych towa-
powróciły do mnie siły witalne. Nie jest też
ważne, że z człowieka przegranego stałem się,
To, co potem nastąpiło, nie ma żadnego znaczenia.
Nie jest ważne, że w sposób cudowny
kartę z pierwszym, a przecież kończącym karierę
naukową wpisem... Bardzo dobry!
Normalnie, będzie jak w ruskiej bajce. Jeszcze
tylko ostatni rzut opadających źrenic na
-
-
Tak, to ja, mateczko, wróciłem!
synku? ty, To
ogorzały od słońca, szeroki w barach. Przypadnę
do jej kolan, a ona powie:
lata i wrócę do domu rodzinnego. Siwiutka
matula nie pozna mnie, gdy stanę w drzwiach
wyciągam z kieszeni indeks. Postanawiam go
zniszczyć i rannym pociągiem uciec w Bieszczady,
by nacinać moim złamanym nożem
korę drzew, a potem powalać je siekierą. Miną
Profesora Od Stołu, która spożywa wieczerzę
wigilijną wprost z podłogi. Około północy
żanek. Nieliczne przerwy między wznoszonymi
pucharami wypełniają mi wizje Rodziny