Olsztyn 2008 - Portret

znali. – Boniek! - wrzasnął któryś w desperacji.
Liczył, że Cannavaro pamięta występy genial-
nie było, pomagali sobie w każdej najtrudniejszej
nawet sytuacji. – No, jesteśmy - skinęli głowami,
bo wydzieranie się nie miało sensu. Poza
tym włoskiego języka, podobnie jak i innych, nie
zbaranieli. Niby więzy krwi ich nie łączyły, ale
jako federacja jakąś tam rodzinę stanowili. Było
zapewnieniu jej godnej przyszłości – To wy nie
jesteście z Rodziny? – zapytał. Polscy działacze
– Szukamy obrońcy dla polskiej reprezentacji -
wreszcie udało im się przekrzyczeć psy. Cannavaro
jednak nic nie rozumiał. Myślał o rodzinie,
która teraz obserwowała ich zza firanek. O
Może nawet bardziej, bo na płocie wisiało stado
wściekle ujadających owczarków niemieckich.
szyli - pomyślał. - To musi być prawda – blady
Fabio podszedł do furtki. - Czego panowie chcecie?
- wydukał. - My? - zapytali polscy działacze
piłkarscy. Byli równie przestraszeni jak i on.
Tych samych Agnellich, którzy byli akcjonariuszami
jego Juventusu! Sami siebie by nie stra-
żarty. Fabio Cannavaro doskonale wiedział, że
„La Stampa” jest własnością rodziny Agnellich.
jednak wpadła mu w ręce przy śniadaniu „La
Stampa”, przeraził się szczerze. To już nie były
ufał wysokonakładowemu „Corriere della Sera”.
Nawet „La Repubblica” mogła się mylić. Kiedy
51