Olsztyn 2008 - Portret

dokumentów. Zważywszy, że do przejechania
było dwadzieścia pięć kilometrów, część pasa-
rozpalonej ręki to było dobre, ale dla reszty
ciała już niekoniecznie. Cały autobus strzelał
zębami niczym kapral Jaskółka z cekaemu
na kuligu. Po drodze mieliśmy dwie kontrole
rowanie do rejonu.
No i wypisał. Autobus miał godzinkę opóźnienia,
wreszcie zatoczył koło na placyku.
Wewnątrz panował dotkliwy chłód. Może dla
Ciekawie połamana. Jak bym miał rentgena,
to z ciekawości bym obejrzał! Wypiszę skie-
wódki. Tak przynajmniej myślał, kryjąc gębę
za szarym rękawem fartucha. – O, jak pulsuje!
powiedział nasz miasteczkowy doktor Zymzel
i zakrył dłonią usta, by nie czuć od niego było
-
Taaa, jak nic złamana. Gula jak cholera! –
esu w Jezioranach i czekałem na autobus do
Biskupca, gdzie znajdował się szpital rejonowy.
W naszym ośrodku zdrowia wsadzono mi
rękę w drewnianą szynę, owinięto bandażem.
na obszarze całej Polski.
Póki co znalazłem się na przystanku peka-
ludowa ogłosiła amnestię dla więźniów politycznych.
Tego dnia zniesiono stan wojenny
roku, a miesiąc krócej, bo dwudziestego drugiego
lipca osiemdziesiątego trzeciego władza
Tak więc, odzyskałem nóż, lecz straciłem
ojca. Jak się później okazało, nie na dwa i pół
137