Olsztyn 2008 - Portret

przez drugiego: Pięćdziesiąt! Dwadzieścia
dwa! Zero, zero! Stooooopppppp! – mówił
daliśmy przed odtwarzaczem i pilotem, uruchamialiśmy
funkcję „przewijaj”. W tym czasie
obstawialiśmy. Małe cyferki zapieprzały
w szalonym tempie, a my darliśmy się jeden
tym nie przejmowali, japońskie pudełko wnet
poszło w ruch. Na pomysł wpadł Gruby. Sia-
może wielgachny rubin nie chciał współpracować?
Kto to teraz pamięta? Ale myśmy się
do tego wideo nie było telewizora. Jakoś tak
wyszło. Czy kabla nie można było zdobyć, a
wideo marki hitachi, Darek został najlepszym
koleżką, jakiego można było mieć! Tyle że
swojego. Gadało o tym i o tamtym, a kiedy
stary Prahacz kupił rewelacyjny odwarzacz
mu klucza do kłódki zawieszonej na drzwiach
do budy. Tak więc, szło się do Darka jak do
Bo Stary Prahacz chociaż bardzo kochał syna,
to za groma mu nie ufał. Nigdy nie zostawiał
rana do nocy siedział w kiosku. Czy to jako
właściciel czy też bezrobotny nieszczęśnik.
na prostą. I jakoś im szło. Jak już wam wspomniałem,
ojciec w domu bywał rzadko. Od
tuacja się odwracała. Interes przestawał się
opłacać synowi, który maszerował ze złą nowiną
na Piłsudskiego do zatrudniaka, a ojciec
podejmował ryzyko wyprowadzenia interesu
71