Olsztyn 2008 - Portret

z piętnastozłotowym, comiesięcznym lenungiem
i zapłacił za gorzałę. Złośliwi, nie bez
z Rzędowic, a Głowackim – chorążym Grenadierów
Krakowskich, sięgnął do sakiewki
Zakrzowa koło Skalbmierza, że od jakiegoś
czasu jest już nie zakompleksionym Bartosem
nianym. Robił tak od niepamiętnych czasów,
zwykle numer przechodził. Kiedy poproszono
go o uiszczenie opłaty, stanowczo odmówił.
Dopiero po uwadze kuma Ambrożego z
zapisywać na rachunek Antoniego kniazia
Szujskiego, którego był chłopem pańszczyź-
w Małogoszczy. Postawił kolejkę przyjaciołom,
potem drugą i trzecią. Wszystko kazał
zumień i zabawnych sytuacji. Tym bardziej, że
miał już Bartos przecież imię Wojciech. Kiedyś,
przykładowo, pojawił się z grupą zaprzyjaźnionych
chłopów dymnych w karczmie
na Głowacki. A ze starego nazwiska zrobiono
imię, co doprowadzało do częstych nieporo-
zwał się Bartos, a imię jego było Wojciech.
Dopiero kiedy pod Racławicami nakrył czapką
lont wrażej armaty, jego życie nabrało rozpędu.
No i zamieniono Bartosowi nazwisko
Aleksandra Głowackiego, który kazał do siebie
mówić Bolesław Prus, ale o Głowackiego
Bartosza, który wcale się tak nie nazywał,
bo przez większość swego chłopskiego życia
107