Olsztyn 2008 - Portret

184
-
No nie, ja jestem bibliotekarzem.
ły. Chociaż ciemności panowały w Toporze
piekielne. Drzwi otworzył mi zwalisty męż-
To pan jest tym nauczycielem geografii?
-
powiedział:
basem pięknym który czyzna,
wilki. Pamiętając wskazówki człowieka z pociągu,
bez problemu znalazłem budynek szko-
Do Topora dobiegłem w środku nocy. Goniły
mnie jakieś zwierzęta, prawdopodobnie
mego życia. Zgodnie z obietnicą daną sobie w
rowie pod Gryfinem, wyruszyłem na poszukiwanie
swojego miejsca na ziemi. Oczywiście,
zabrałem ze sobą wierną Marzenkę.
***
Tak oto, moi mili, zaczął się kolejny etap
Miałem szczęście, ostatni autobus odjeżdzał
o wpół do dziewiątej!
konkurencja zasuwała w najlepsze, tam był
ruch. Pobiegłem do tablicy szukać Świątek.
kochany, będzie Topór! - Naciągacz, wcisnął
całodzienny utarg pod ramię, ruszył do wyjścia,
był po robocie, miał fajrant.
Zerknąłem w stronę hali kolejowej, tam
Kalisty i skręci w pierwszą, nie, drugą po prawej,
na Niegławki, na Miłakowo. I tam, panie
No...? Do, do... Do Konradowa pan dojedzie!
A pan chce do Topora. Czyli, że minie pan