Olsztyn 2008 - Portret

dziedzictwie symbolizmu bejgijskiego i oczywiście
francuskiego, dążącego do usunięcia
stę, przydałem fizyczności temu, co dzieje się
w sferze duchowej. Poprzez swe proste działanie,
osiągnąłem efekt maksymalnej ekspresywności.
Nie mogę przy tym zapominać o
jest deformacja. Tendencja intelektualna doprowadzi
mnie do abstrakcji. Siadając na pa-
czas z nią łaziłem, a teraz posadziłem na niej
tyłek. Ciekawe, czy powstała plama jest natury
ekspresjonistycznej? Można by ją przecież
określić jako formę, której punktem wyjścia
mojej mapie nazywa się on A8. Coś gniecie.
Macam miejsce dłonią. Pasta do zębów. Cały
czołgam. Ale to dopiero od jesieni, jest przecież
czerwiec. Chociaż dopiero ósma, słońce
pali planetę. Majty skwierczą za domem,
w ogrodzie. Siadam na krześle w kącie. Na
z bieliźnianego sznura. Sunę dalej. Między
luźno zwisającą parującą odzieżą prawie się
do ściany. Łazienkę mam w suszarni. Wanna,
umywalka, sraczyk, kuchenka gazowa, lustereczko,
pralka Frania. A wszysko to rzucone
na siatkę kartograficzną mapy sztabowej
A Maks Beckmann znowu wraca. Tak jak i
jego stuszczeblowa drabina. Krążę. Od ściany
Radosne Rytmy
27