Olsztyn 2008 - Portret

162
harcerzami ze Zgorzelca. Michael rozejrzał się
wokoło. Wszystko dziadzieje. Tylko forsa, forsa
Po południu wybierali się do Gorlitz, nad Nysę.
Tam się urodził. Jako pionier korespondował z
jak kwit na węgiel, pomyślał. Pamiętał takie
kwity z dzieciństwa. Co za dzień! Od rana spacerowali
po jego ulubionym Karl Marks Stadt,
które jakiś kretyn przemianował na Chemnitz.
niemieckim sportowcem, a tu coś nowego. Jeszcze
więcej? Wziął do ręki szary papier. Normalnie
łacz zza Odry.
Jaka znowu umowa? Michael nic, ale to zupełnie
nic, nie rozumiał. Dopiero co podpisał umowę,
dzięki której został najlepiej zarabiającym
- ny dzia-
Vertrag! Vertrag! – darł się rozpalo
Żeby nie kombinować, tylko wiać. Może uwierzą?
pomyślą? Że się wystrachałem? No nic, powiem,
że tak mnie uczyli na kursie dla sławnych ludzi.
Dam autograf i niech spada. Głupio tylko wyszło
z Simoną i dziećmi. Co oni sobie o mnie teraz
mu się do ucha spocony działacz. Dosunął mu do
twarzy pomięty, przepocony kawał pogryzmolonej
kartki. Wyszczerzył zęby.
Kolejny nawiedzony fan. Co robić, taka praca.
Das ist umowa. Das ist Vertrag! – wydarł
-
nim? z będzie co Ale
buty! Co robić?! Dzieci i żona wybiegły z krzykiem
na ulicę. Tam byli bezpieczni. Odetchnął.