Olsztyn 2008 - Portret

98
Toż widzę, że nowy. Bo bym znała prze-
-
związku.
bez jest odpowiedź moja że
Nowy – rzuciłem sapiąc, chociaż czułem,
-
piętra.
ka poprawiająca szmatę stanowiącą granicę
oddzielającą schody umazane białą mazią od
-
Nowy? – zapytała mnie leciwa sprzątacz-
Wbiegłem na drugie piętro. Połowę korytarza
wypełniali ludzie.
No, może i chciał, ale nie wziął. Może i by
wziął, ale się krępował. Latałem zatem dalej.
dobra materialne, ale moich, a właściwie gospodarzowych,
pięciu blaszek nikt nie chciał.
posiadało pomieszczenia do zbierania działek
za grunt. Być może zbierano tam kasę za inne
nika. Odbiłem się od niego jak oparzony. Ta
moja niechęć do służb mundurowych! Pognałem
na piętro, te co prawda było nienaruszone
przez żywioł malarsko-szpachlarski, ale nie
wały grube, umazane farbą płachty folii. Biegałem
zatem po omacku. Wpadłem na straż-
dek w mieście musiał wybulić dla urzędasów.
Hall był akurat w remoncie, wszystko zakry-
formularzy urzędowych. Dość powiedzieć, że
była to jakaś coroczna działka, którą każdy lu-
doceni, pomyślałem i pojechałem do ratusza.
Biegałem po korytarzach, w garści ściskając
pięć dych, które miałem zapłacić za jakiś
grunt czy coś. Nigdy nie miałem pamięci do