Olsztyn 2008 - Portret

miski, którą stawiałem na imitację kominka z
dwoma rozgrzanymi do czerwoności prętami
toalety, chociaż trafniej byłoby powiedzieć –
studni. Albo wodopoju. Tak więc, po zdobyciu
wody, taszczyłem ją z powrotem do siebie.
Z wiadra przelewałem do ocynkowanej
wiedźm nie było, przebijałem się przez barykadę
z sandałów, kozaków i trzewików do
minął bezpowrotnie. Ponure cienie kobiet ślizgały
się za tysiącem nakrętek na słoiki i takimiż
ilościami błyskającego refleksami szkła o
kształtach finezyjnych i praktycznych. Kiedy
kimi jak na przykład plastikowe foremki do
ciast, hektary pazłotka, pożółkła prasa, foliowe
worki, kilogramy kakao, czekolady, chałwy,
których termin przydatności do czegokolwiek
pogańskich praktyk skryte między różnymi
przydatnymi przedmiotami i materiami, ta-
pokonywały przestrzeń oddzielającą wejście
od kuchni. Tam dokonywały tajemniczych i
wykrzykiwałem błagania o pomoc. One nie
miały takich problemów, kilkoma skokami
sprawności fizycznej i tężyzny. Szczególnie
kiedy zaklinowany w trzewikach i gumiakach
kuchni, trzeba było pokonać górę buciorów,
która zwiększała się w każdy piątek za sprawą
córki Trudy-Hildy. Kobiety równie silnej i
stanowczej. Zazdrościłem im niewiarygodnej
87