Olsztyn 2008 - Portret

110
Gibas to dwa, a Adaś to trzy.
Syn: To ten Adaś się nie nazywał?
Syn: To dalej czterech.
Ojciec: Synu, ja – twój ojciec to raz, Mietek
Syn: To było was czterech.
Ojciec: No trzech! Ja, Gibas Mietek i Adaś.
dobra, było nas trzech. Ja, Mietek Gibas i
Adaś.
Syn: Tato, mów dalej!
Ojciec: (zacierając zmarznięte dłonie) No
Ojciec: No dobra, chcieliśmy wrócić na plac
rano i zobaczyć miny komunistycznych aparatczyków.
Jak się gapią na łyse kikuty. Nad
sztandarami żeśmy się nie zastanawiali.
zeżreć!
Syn: (milczy)
Syn: Taaa, w styczniu zakopać w ziemi...
Ojciec: Porwać na strzępy, spalić w piecu,
Syn: Tak wysoko włazić, żeby zniszczyć?
Ojciec: Zakopać w ziemi.
Syn: Chcieliście je sprzedać?
Ojciec: A skąd! Chcieliśmy je zniszczyć!
ukraść? Ty, tato, chciałeś rąbnąć flagę?
Ojciec: Nie mówi się rąbnąć. Rąbie się drzewo.
Nie, zaraz, drewno się rąbie. Tak, synu,
postanowiliśmy zdjąć te haniebne sztandary.
nocą i ściągniemy te czerwone szmaty.
Syn: Co tato mówił? Czy wy chcieliście je