Olsztyn 2008 - Portret

nie u bauera przy dojeniu krów, to u Waldka
zasnął, ja nie zmrużyłem oka. Myślałem o naszej
przyszłości. O pracy w Niemczech. Jak
jaż daliśmy dyla do drzwi, wskoczyliśmy do
rowu. Mercedes-widmo pognał dalej w ciemności.
Całą noc przesiedzieliśmy w krzakach
w obawie przed powrotem tamtych. Gruby
Tego, przynajmniej dla nas, było za dużo.
Zostawiając na siedzeniach skromny sakwo-
-
I rzucił się do biednego Pana Bimbały z łapami.
A kiedy leciał, nie omieszkał dodać:
brał?! Dawaj go Eryk, bez buchu, za okno
dziada. Ja poprowadzę!
rów straszycie!
Waldka jakby znał mniej, bo usłyszał krót-
Ty, bezarabie, co nas na huki będziesz
-
nim: po zaraz A spierdalaj! kie
Koniec tej zabawy, Eryk! Co mi pasaże-
-
Eryczka.
znał doskonale okazało, się
Ale Gruby, jak zwykle, miał szczęście, bo na
ratunek mu przyszedł Pan Bimbała, który, jak
-
bas!
-
-
A wy, kurwy tu zebrane, bójcie się!
Dawaj go! Do biesiady!
mieć? ma jaką to gruby, Jak
Patrz, jaką samarę ma ten obok, ten gru-
ciągnie za jazdę bez biletu!
Teraz rzucili się na Grubego.
173