Olsztyn 2008 - Portret

148
na zawsze? Mnie zachciało się płakać.
różańcowej. Pociąg wolno skakał po torach,
opuszczaliśmy kraj rodzinny. Kto wie, może
I nie czekając na odpowiedź odwróciła głowę
na korytarz, zanurzyła się w modlitwie
A co pan żeś taki rozseksowany?!
-
wyrzuciła:
odrazą,
czkawką rozpiął przy szyi guzik białej koszuli,
drugi, złapał haust powietrza, ona, z wyraźną
paczkami, torbami i kartonami, którymi wypełniła
wnętrze. A kiedy spocony blondynek z
Zwyciężczyni rozwaliła się na siedzeniu przy
drzwiach, wcześniej spychając nas pod okno
błagalnie.
Widząc jej zaciśnięte uporem i zawziętością
usta, dał za wygraną. A może poszedł
szukać pomocy u doświadczonego kolegi?
Ale... pani musi... taki przepis...
- – jęknął
wychowała?
matka Tak uczyły? szkole w
nie pokażę! I co mi, dzieciaku, zrobisz? Wyrzucisz
starą kobietę na tory, tak? Tego cię tam
-
Patrzcie, jaki ciekawski! Ulgie mam, ale
przysiędze. Chłopka jeszcze przed Ostródą
zdążyła zrobić awanturę młodemu konduktorowi,
który chciał w swej gorliwości wydobyć
od niej dokument uprawniający do zniżki.
dodatek korytarz oblegał oddział skacowanych
szeregowców, wracających z urlopu po