Olsztyn 2008 - Portret

czo i męsko. Tak przynajmniej uważała Ania.
Marzenka chyba nie bardzo, bo coraz częściej
zabierać Marzenkę, trzymałem ją na ramieniu,
wyglądałem przez to bardziej malowni-
się w klub hip hopowy. Odświeżyłem znajomość
języka frontowego. Do knajpy zacząłem
że mi pomogą. Póki co podarowali mi radio
do auta. Od tej chwili cichy barak zamienił
dla nas, dla chłopaków. Zwierzyłem się im ze
swych planów posiadania auta. Powiedzieli,
czarne, najdroższe, księgowałem jako żółte,
tańsze. Różnicę chowałem dla siebie, a raczej
w życiu umiejętności. Zamiast tony sprzedanych
kamieni wpisywałem połowę. Kamienie
do papierosów, które kiedyś paliłem w wojsku.
Z wojska też pamiętałem kilka przydatnych
ręka nie przeszkodziła. Do wiader napakowałem
kamulców, ćwiczyłem mięśnie. Wróciłem
futbol swą niezaradność. Gdyby naprawdę był
dobry w tę całą gimnastykę, to by mu i złamana
miałem opory, bo pamiętałem tragedię ojca,
jego niechęć do piłki. Byłem mu winien lojalność.
Ale z czasem zrozumiałem, że ojciec po
prostu był mięczakiem. Próbował zwalić na
uległ zmianie. Zmieniłem wygląd. Obciąłem
włosy na zero, kupiłem wygodne dresy. Z kolegami
Ani zacząłem regularnie chodzić na
mecze czwartoligowego OKS-u. Początkowo
223