صحنه معاصر بهار ۹۶

More documents

Recommendations

Info

صحنه معاصر گروه تئاتر ا گزیت ‏بهببههار ٩۶ یورمن:‏ اجراهابىیبىی کاملاً‏ سنبىتبىی.‏ البته برشت ایدهی درگبریبرر کردن ‏بمتبمماشا گر را ارائه کرده بود،‏ اما باز هم کارش بر اساس داستابىنبىی مشخص و کاملاً‏ سرراست بر روی صحنه پیش میرفت.‏ حتا ‏«سیاهها»ی ژان ژنه،‏ که در آن بازیگران از روی صحنه پایبنیبنن میآمدند و مستقیماً‏ با ‏مجممجخاطب روبرو میشدند،‏ که بیانیهای سیاسی دربارهی رفتارهای نژادپرستانه بود،‏ مردم را به شدت آشفته کرد،‏ اما وجود خودش را به عنوان یک اثر تئاتری زیر سوال نبرببررد.‏ و برای کلاس خودتان؟ یورمن:‏ من برنامهی مشخصی داشتم:‏ پنج ‏بمنبممایشنامه از منبع درسی،‏ بهعلاوهی دو یا سه مبنتبنن جدید معاصر از سالهای ۶٠ و ٧٠. ‏همھهممبنیبنن که اثرِ‏ پبریبرراندلو را خواندم دوباره به این فکر کردم که در کلاس چه رویکردی خواهم داشت.‏ این مرا به این فکر واداشت که چه عاملی تئاتر ‏بجتبججر ‏بىببىی مدرن را از تئاتر کلاسیک یا سنبىتبىی متفاوت میکند.‏ ‏همھهممبنیبنن شد که کلاس را با ‏«باربارای بزرگ»‏ که ساختاری کلاسیک دارد شروع کردم تا شا گردابمنبمم متوجه چگونگی عملکرد ساختار ‏بمنبممایشی بشوند و بعد آبهنبهها را با پبریبرراندلو روبرو کنم!‏ با چنبنیبنن جنوبىنبىی!‏ این خیلی پیش از زمابىنبىی بود که اصطلاح ‏«ساختارشکبىنبىی»‏ باب شود،‏ اما ‏«شش شخصیت...»‏ ‏بمنبممایشنامهای است که ساختار تئاتر را به معنای واقعی درهم میشکند:‏ چه میشود ا گر بازیگری که نقشی را بازی میکند با نقشِ‏ ‏بمنبممایشیِ‏ خود و نبریبرز با منشا الهللهھام نقش ترکیب و یکی بشود؟ بعد ‏همھهممه را در هم بیامبریبرز ‏بمیبمم و ‏همھهممزمان به روی صحنه بیاور ‏بمیبمم.‏ بعد کارگردان را وارد ماجرا کنیم،‏ یا بازیگری که نقش کارگردان را بازی میکند،‏ و او را ‏بجتبجحت فشار قرار دهیم تا نویسندهی ‏بمنبممایشنامه بشود و جای نویسندهای را بگبریبررد که شخصیتها را خلق و سپس رها کرده است.‏ چرخهای که میچرخد و میچرخد:‏ تئاتر چیست؟ چه چبریبرزی واقعی است؟ شخصیتها چه کسابىنبىیاند؟ بازیگران چه کسابىنبىی؟ ‏همھهممهی اینها داخل یک ‏مجممجخلوطکن ربجیبجخته شدهاند و از این طریق تلاشی میکنیم در جهت کشفِ‏ چیسبىتبىیِ‏ تئاتر و این که تئاتر چه باید بکند،‏ و فراتر از آن،‏ واقعیت چیست و چطور میتواند وارد یک اثر تئاتری بشود.‏ این دیدگاه چشمگبریبرر ‏همھهممان چبریبرزی بود که میخواستم شا گردابمنبمم دریافت کنند.‏ این اثر چگونه دیوار چهارم را میشکند؟ ‏(م:‏ دیوار چهارم دیواری فرضی است که ‏بمتبمماشا گرانِ‏ نشسته در تالارِ‏ ‏بمنبممایش از پشتِ‏ آن دارند وقایع روی صحنه را میبینند،‏ و نویسنده و کارگردان و بازیگرانِ‏ اثر نبریبرز وابمنبممود میکنند که آن دیوار وجود دارد.)‏ یورمن:‏ مثل برشت یا ژنه نیست که ‏بمتبمماشا گر را به کنش وامیدارند تا از نظر سیاسی آنان را به چالش بکشند،‏ یا مثل تکگو ‏بىیبىیهای شکسپبریبرر که روندِ‏ وقایع را متوقف میکنند تا افکار شخصیت ‏بمنبممایش را ارائه دهد.‏ این تلاش برای درگبریبرر کردن بازیگر در جریان ‏بىببىیواسطهی تئاتر است.‏ وقبىتبىی از من میپرسید که به نظرم برجستهترین اثر هبرنبرر ‏بمنبممایشی در قرن بیستم کدام است،‏ من از این منظر نگاه میکنم که کدام اثر بیش از ‏همھهممه مسلّماتِ‏ تئاتر را تغیبریبرر داده است.‏ در ببنیبنن ‏بمنبممایشهابىیبىی که در دهههای ۴٠ و ۵٠ در نیویورک و بوستون دیدم ‏بمنبممایشنامههابىیبىی که به شیوهی برنارد شاو نوشته شده بودند قطعاً‏ بیشبرتبررین بودند.‏ این در دههی ۶٠ با تولیدابىتبىی از ‏بمنبممایشنامهنویسان ‏بجتبججر ‏بىببىی مانند بِکِت،‏ لِروی جونز و دیگران تغیبریبرر کرد.‏ شکوفابىیبىی واقعی ساختار نوِ‏ ‏بمنبممایشی،‏ که به نظر من مستقیماً‏ از پبریبرراندلو دنبالهرَوی میکند،‏ چنبنیبنن است:‏ بازیگران با ‏بمتبمماشا گران ارتباطی مستقیم برقرار میکنند و دربارهی چگونگیِ‏ بازیِ‏ نقششان با آبهنبهها حرف میزنند.‏ نکتهی جالب دربارهی پبریبرراندلو ‏همھهممبنیبنن است که به جای دیدگاه سیاسی یا دراماتیک،‏ کندوکاو روانشناسانه را در پیش میگبریبررد.‏ فرض کنید که ‏«شش شخصیت...»‏ را به ‏«معنای واقعی»‏ دقیقاً‏ ‏همھهممانگونه که نوشته شده است،‏ خارج از ‏بمنبممادها و استعارهها در نظر بگبریبرر ‏بمیبمم.‏ این افراد دچار آسیبهای روابىنبىی عمیقی شدهاند و ا کنون تنها راه بازیابىببىیِ‏ سلامتِ‏ روانشان این است که حوادبىثبىی را که از سر گذراندهاند بازی کنند.‏ ابتدا باید کسی را پیدا کنند که ‏بمنبممایشنامه را برایشان بنویسد،‏ چرا که نویسندهی اصلی ترکشان کرده است.‏ در روند ‏بمنبممایش آبهنبهها به ‏بمتبمماشای بازیگرابىنبىی مینشینند که وابمنبممود میکنند این !100
صحنه معاصر گروه تئاتر ا گزیت ‏بهببههار ٩۶ شش شخصیت هستند و میتوانند بازیگران را نقد کنند و به آبهنبهها بگویند که در واقعیت چه اتفافىقفىی برای آبهنبهها افتاده است.‏ حال فرسنگها از ‏«معنای واقعی»‏ دور شدهابمیبمم:‏ فرازونشیب پیچیدهی روابىنبىی یک خانواده،‏ تبدیل به این پرسش میشود که بازیگر بودن و ‏«خودِ»‏ دیگری را پیشه کردن چگونه است.‏ پبریبرراندلو میپرسد چگونه ‏ممممممکن است به جای وابمنبممود کردن به کسی دیگر واقعاً‏ تبدیل به شخص دیگری بشو ‏بمیبمم که ‏همھهممانجا روی صحنه نشسته است و ‏بمتبممرین ما را ‏بمتبمماشا میکند.‏ پس ‏همھهممچنان گبریبررا و تاثبریبررگذار است.‏ آیا ما روایت مستقیم را کنار گذاشتهابمیبمم؟ دنیای پبریبرراندلو برای درک عصرِ‏ مدرن عرصهای معمولىللىی به نظر میرسد.‏ روایت مستقیم هنوز یکی از گزینههاست،‏ اما در میان بسیاری گزینهی دیگر.‏ یورمن:‏ روایتِ‏ مستقیم هنوز ‏بجببجخش عمدهای از شیوههای متداول هست،‏ اما در لیسبىتبىی بلندبالا:‏ اورسن ولز،‏ بدون بازیِ‏ بازیگران در نقش بازیگران در آثارِ‏ پبریبرراندلو،‏ اورسن ولز ‏بمنبممیشد.‏ یا ‏بمنبممایشنامهای مثل صداهای خاموش Off) (Noises اثر مایکل فرِین Frayn] [Michael بهوجود ‏بمنبممیآمد.‏ و آمدن کارگردان از میان ‏بمتبمماشا گران به روی صحنه...‏ یورمن:‏ برای ختم غائله است،‏ هرچند با تعدادی از بازیگران زن کاملاً‏ درگبریبرر است.‏ برو ‏بمیبمم سراغ ‏«همھهمملت».‏ ‏همھهمملت به ‏«بازیگران»‏ یاد میدهد که چطور نقششان را بازی کنند و دیالوگهای اضافهای وارد میکند تا ‏«وجدان پادشاه را به دام بیندازد».‏ اما این ‏بمنبممایشی است که در دل دنیای دروبىنبىیِ‏ ‏«همھهمملت»‏ اجرا میشود.‏ عملی وا کنشی نیست،‏ و روی صحنه ‏بمنبممیپرسد که ‏«تئاتر دربارهی چیست؟»،‏ و چارچوبِ‏ داستان ‏«همھهمملت»‏ شکسته ‏بمنبممیشود.‏ از سوی دیگر پبریبرراندلو چارچوبِ‏ داستان را خُرد میکند و نه تنها ‏بمتبمماشا گران را،‏ بلکه حتا افراد روی صحنه را رها میکند تا دربارهی این که چه چبریبرزی ‏ممممممکن است و چه چبریبرزی ‏ممممممکن نیست به ‏بجببجحث ببرپبرردازند.‏ ‏همھهممهی اینها در ‏بجببجخش عمدهی تئاتر سالهای ١٩٧٠ و ٨٠ و ٩٠ میلادی پدیدار شد:‏ ساختارشکبىنبىیِ‏ تئاتر با اجرای تئاتر.‏ با این حال به نظر من هیچکس تا به حال به اندازهی پبریبرراندلو پیش نرفته است.‏ ‏«شش شخصیت...»‏ آنقدر تکان دهنده است و آنقدر فراتر از هرآبجنبجچه پیش از ١٩٢٢ ابجنبججام شده است میرود که ‏همھهممچنان پس از نزدیک به یک قرن،‏ مصداق بارز تئاتر ‏بجتبججر ‏بىببىی مدرن است.‏ منبع:‏ ‏مجممججله صحنهی چهار ‏مجممججلهی فرهنگی هبرنبرری صحنهی چهار،‏ ماهنامهی الکبرتبررونیکی جهابىنبىی با موضوع تئاتر،‏ سینما و رسانه است که از سال ١٩٩٩ تا کنون در آمریکا مشغول به فعالیت است.‏ !101
Page 1 and 2:
صحنه معاصر ‏بهببهه
Page 3 and 4:
صحنه معاصر گروه تئ
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50: صحنه معاصر گروه تئ
Page 99: صحنه معاصر گروه تئ
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
show all

صحنه معاصر بهار ۹۶

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?