صحنه معاصر بهار ۹۶

More documents

Recommendations

Info

صحنه معاصر گروه تئاتر ا گزیت ‏بهببههار ٩۶ تئاترِ‏ بهدردبجنبجخور!‏ به قلم مایکل ببنتبننکورت ترجمججممه گروه تئاتر ا گزیت ‏(شبریبررین مبریبررزانژاد)‏ ویراستار:‏ یوریک کر ‏بمیبمممسیحی !72
صحنه معاصر گروه تئاتر ا گزیت ‏بهببههار ٩۶ اخبریبرراً‏ تئاترهای زیادی دیدهام ‏(چه ‏بمنبممایشنامهخوابىنبىی و چه اجرای صحنهای)‏ که توانابىیبىی خود را برای آموزش و درمان ‏[بمتبمماشا گران]‏ ‏بجببجخو ‏بىببىی نشان دادهاند.‏ کارهابىیبىی از سرِ‏ اشتیاق و سرشار از حسن نیت،‏ اما،‏ اغلبشان ملالآور و ‏بىببىیروح.‏ چرا؟ آبهنبهها فراموش کردهاند که به جسبنتبنن و بررسی کردنِ‏ سیاست حا کم بر قدربىتبىی ببرپبرردازند که هر رابطهی انسابىنبىی را شکل میدهد.‏ منظورم ساده است.‏ هر کُنشی که یک انسان با انسابىنبىی دیگر و یا دنیای پبریبررامونش دارد عملی سیاسی است،‏ یعبىنبىی بر اساس کسبِ‏ قدرت و یا دستکم از دست ندادن آن شکل گرفته است.‏ آبجنبجچه ما آن را ‏«رفتار متمدنانه»‏ میخوانیم تلاشیست برای تعدیل این واقعیت،‏ از طریق احساسات و عواطف،‏ با تکیه بر رستگاری/بجنبججات،‏ اخلاقیاتِ‏ متعالىللىی،‏ روحیات والا،‏ و یا روشهای تسلّیبجببجخش دیگر ‏(همھهممان چبریبرزی که یکی از استادابمنبمم آن را ‏«منشِ‏ مسیحی آمیخته به احساس»‏ میخواند).‏ گاه این منشِ‏ انسابىنبىی وارد زندگی روزمرّهی مردم میشود.‏ مردم اغلب پس از حادث شدنِ‏ بلابىیبىی که آبهنبهها را نا گهان از رقابتها و نبرببرردهای روزمرّهشان با یکدیگر دور میکند در دورهای کوتاه و گذرا با فدا کاری و ازخودگذشتگی دستاوردهای بزرگی را نصیب میبرند.‏ اما آبجنبجچه اغلب میبینیم،‏ بازبمنبممابىیبىیهای تصنعی از این منش انسابىنبىی است.‏ مثل برنامهی اخبار ‏مجممجحلی که ‏همھهممیشه شیوهی روابىیبىی مشخصی در پس گزارشهاشان دارند،‏ که در آن شَرّ‏ ‏مجممججازات میشود و ازخودگذشتگی ‏بجتبجحسبنیبنن،‏ که در آبهنبهها ارزشهای ‏«قدبمیبممی»‏ بر خودخواهیهای امروزی فائق میآیند،‏ و از این قبیل صحبتها.‏ ‏(حتا در ‏بجببجخش هواشناسی هم ا گر شرایط آبوهوابىیبىی ‏«خوب»‏ نباشد،‏ سرزنش میشود!)‏ تئاتر هم از این ‏بمتبممایل به ‏«خوب»‏ نشان دادنِ‏ واقعیت در امان نیست و روایابىتبىی را به ما عرضه میکند که کوتاهی و ‏بىببىیرجمحجممیِ‏ عمر را به ‏لحللححظههای پبریبرروزی یا رستگاری یا تعالىللىی روحی تقلیل میدهد.‏ چرا نه؟ چرا از ‏لحللححظههای خوشی حس خو ‏بىببىی نداشته باشیم؟ حس خوب داشبنتبنن چه ضرری دارد؟ اما ‏«چه ضرری دارد؟»‏ سوال ‏بجببججابىیبىی نیست.‏ برای من،‏ از منظر تئاتری،‏ سوال این است که چرا باید اینچنبنیبنن تئاتری را ساخت؟ چرا باید تئاتری ساخت که تلاش ‏بمنبممیکند دستکم ذهن ‏بمتبمماشا گران را تکابىنبىی بدهد،‏ و میخواهد آبهنبهها را آرام و آسوده و دستبجنبجخورده به خانههاشان بفرستد؟ خوب،‏ قطعاً‏ از راه ناراحت نکردن ‏بمتبمماشا گر ‏بهببههبرتبرر میتوان پول درآورد،‏ یعبىنبىی آبجنبجچه که دوستم آن را ‏«تئاتر بُقراطی»‏ مینامد.‏ تئاتری که ‏«ضرری ندارد»‏ و ‏همھهممیشه ‏بمتبمماشا گرابىنبىی دارد که تنها ‏همھهممبنیبنن را میخواهند،‏ یعبىنبىی:‏ اوقات خوشی داشته باشند و کمی هم ‏بجببجخندند.‏ ‏[م:‏ اشاره به ‏جمججمملهای که به بُقراط و سوگند پزشکیاش نسبت دادهاند:‏ ‏«آسیبىببىی نرسابمنبمم»‏ ‏(به انگلیسی:‏ ، First, do no harm به لاتبنیبنن:‏ [(Primum non nocere اما تئاتر برای من زمابىنبىی ‏«واقعی»‏ میشود که دست از آموزش و اصلاح و مفید بودن بردارد و در عوض صادقانه به راههای نامجممجحدودی ببرپبرردازد که با آن واقعیتهای زندگیمان را میساز ‏بمیبمم و بازسازی میکنیم تا هر چه میتوانیم از یکدیگر ‏بهببههره ببرببرر ‏بمیبمم چرا که ‏بهببههره بردن کاریست که انسانها ‏بهببههبرتبرر از هر کار دیگری ابجنبججام میدهند:‏ این استعداد منحصر به گونهی ماست.‏ ما حیوانابىتبىی سیاسی هستیم!‏ ما ‏بىببىیوقفه در کارِ‏ مانورهای قدرتیم،‏ هر قدر هم که نامطلوب و حتا خونبنیبنن باشد.‏ من اشارات غبریبررتئاتریِ‏ تصادفىففىی راجع به تئاتر را ‏جمججممعآوری میکنم.‏ مثل زمابىنبىی که صدام حسبنیبنن دربارهی ‏جمحجممله به عراق گفت:‏ ‏«اینها ‏همھهممه تئاتر است.‏ جنایتکار واقعی بوش است.»‏ یا وقبىتبىی که ژنرالها و دیگران به ‏«تئاتر جنگ»‏ یا ‏«تئاتر عملیاتها»‏ اشاره میکنند.‏ یا مقالهی نیویورکر دربارهی جلسات رسیدگی به صلاحیت آلیتو،‏ برای ریاست دیوان عالىللىی ایالات متحده،‏ که روند جلسات را با واژههای مربوط به دراماتورژی ‏بجتبجحلیل کرده است.‏ ‏[م:‏ ساموئل آلیتو از سال ٢٠٠۶ تا کنون رئیس دیوان عالىللىی ایالات متحده آمریکاست و این قسمت به زمان انتصاب وی اشاره میکند.]‏ معمولاً‏ ساده است که این اشارات را به عنوان توهبنیبنن و ‏بىببىیاحبرتبررامی ‏بجببجخوانیم:‏ افراد رفتار واقعیشان را ‏بمنبممیکنند،‏ چرا که نقاب به چهره دارند و نقش بازی میکنند.‏ پس،‏ تئاتر سراسر ‏بجتبجحمیق و گمراه کردن مردمان است.‏ !73
Page 1 and 2:
صحنه معاصر ‏بهببهه
Page 3 and 4:
صحنه معاصر گروه تئ
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22: صحنه معاصر گروه تئ
Page 71: صحنه معاصر گروه تئ
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
show all

صحنه معاصر بهار ۹۶

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?