صحنه معاصر بهار ۹۶

صحنه معاصر گروه تئاتر ا گزیت ‏بهببههار ٩۶
‏بمتبمماشا گری که ‏«وقت ندارد»‏ کنار بیاییم.‏ آیا تئاتری که نتواند ‏بمتبمماشا گر را وادار به فراموش کردن این ‏«وقت نداشبنتبنن»‏
بکند،‏ اصلاً‏ حق دارد که وجود داشته باشد؟
توماس:‏ پس مسئولیت ‏بمتبمماشا گری که حوصلهاش سر میرود به گردن کیست؟
مبریبررهولد:‏ تئاتر خصوصیبىتبىی اعجابانگبریبرز دارد:‏ بازیگرِ‏ بااستعداد،‏ به دلایلی،‏ ‏همھهممواره ‏بمتبمماشا گرِ‏ باهوش پیدا میکند.‏
توماس:‏ من کاملاً‏ قانع شدم و از این پس حواسم به آبجنبجچه دربارهی ‏بمتبمماشا گر میگو ‏بمیبمم خواهد بود!‏ بگذر ‏بمیبمم.‏ حال
میرسیم به صحبت دربارهی بازیگری...‏
مبریبررهولد:‏ من عاشق تئاترم اما گاه غمگبنیبنن میشوم.‏ چرا که پیشگام بودن در هبرنبرر بازیگری کمکم دارد به دست
بازیگران سینما میافتد.‏ از چاپلبنیبنن حرف ‏بمنبممیزبمنبمم.‏ او را حتا قبل از دیدنش هم دوست داشتم.‏
توماس:‏ بیایید از استانیسلاوسکی شروع کنیم.‏ ظاهراً‏ در هر ‏بجببجحث دربارهی بازیگری به طریقی پایش به میان میآید.‏
مبریبررهولد:‏ ا گر کسی فکر میکند من از اینکه با ‏بىببىیاحبرتبررامی دربارهی استانیسلاوسکی صحبت کنند لذت میبرم،‏ سخت
در اشتباه است.‏ من با او اختلاف داشتم،‏ اما ‏همھهممیشه از صمیم قلب به او احبرتبررام میگذاشتم و دوستش داشتم.‏
توامس:‏ واقعاً؟ من ‏همھهممیشه فکر میکردم که ‏سمشسمما با استانیسلاوسکی بِکّلی ‏مجممجخالف بودید.‏ خوب،‏ امروز چبریبرز جدیدی یاد
گرفتم.‏ آقای برشت،‏ فکر میکنم ‏سمشسمما هم با استانیسلاوسکی اختلاف نظرهای حرفهای داشتید.‏
برشت:‏ تئاتر استانیسلاوسکی تنها متشکل از ستارههاست،‏ بزرگ و کوچک.‏ او نشان داد که بازیگری تنها بهوسیلهی
کارِ‏ گروهی به بالاترین حد تاثبریبرر و کارکردش میرسد.‏
توماس:‏ خدای من!‏ ‏همھهممه چقدر مهربان شدهاند!‏
مبریبررهولد:‏ گاهی درون کمک میکند که ببریبررون را بیابیم،‏ اما گاه هم برعکسِ‏ آن در تئاتر اتفاق میافتد:‏ ببریبررون به یافبنتبنن
درون کمک میکند.‏ ‏همھهممبنیبنن چندی پیش بود که تفاوت ابتدابىیبىی و پیش پا افتادهای را مطرح کردند:‏ استانیسلاوسکی از
درون به ببریبررون میرود و مبریبررهولد برعکس.‏ این الگو ‏بىیبىی بسیار ساده است که وجود خارجی ندارد.‏ یا این یا آن:‏ ما هر
دو هبرنبررمند یا کفشدوز ‏بمیبمم.‏ به هر دو شکل میتواند اتفاق بیفتد.‏ در موقعیتهای متفاوت به اشکال متفاوت.‏
توماس:‏ من فکر میکنم بعضی از مردم به شیوهی معیبىنبىی از تفکر پایبند میشوند و تغیبریبرر به سوی چنبنیبنن طرز فکری
برایشان میتواند چالش برانگبریبرز باشد.‏
برشت:‏ نگاه کردن ‏بجببجخش اعظم بازیگری است.‏ تئاتر ما واقعگرا نیست چون این مشاهده را کنار میگذارد.‏ بازیگران ما
به درون خود نگاه میکنند به جای آنکه به جهان پبریبررامون خود بنگرند.‏ برخورد آبهنبهها با رویدادهای میان انسانها،‏ که
‏همھهممه چبریبرز به آن بستگی دارد،‏ به گونهای است که گو ‏بىیبىی تنها ‏بمنبممایانگر سرشت و ذات و...‏ هستند.‏ ‏بهتبههیهکنندگان از ‏بمنبممایشها
و حتا ‏بمنبممایشهای جدید به عنوان ‏مجممجحرک و انگبریبرزه برای ‏«بجتبجخیل و بینش شخصی»‏ خود استفاده میکنند،‏ که البته ‏بجتبجحریف
واقعیت است و چندان هم ‏بجتبجخیل و بینش به حساب ‏بمنبممیآید.‏ هر چه زودتر جلوی چنبنیبنن چبریبرزی را بگبریبرر ‏بمیبمم ‏بهببههبرتبرر است.‏ البته
رونویسی کردن به عنوان هبرنبرر باید مثل مدلسازی آموخته شود.‏ برای اینکه بشود تقلید کرد مدل باید ظرفیتِ‏ تقلید
داشته باشد.‏ ‏بمنبممونهی ‏ممممممتاز و غبریبررقابل تقلید باید از الگوی قابل تقلید ‏بمتبممبریبرز داده شود.‏ تقلید بردهوار دار ‏بمیبمم و تقلید استادانه.‏
اما اینکه دومی عنصر شباهت بیشبرتبرری را در بر داشته باشد فاقد ارزش خواهد بود.‏
توماس:‏ پس میگویید ‏بمتبممرین و آموزش مهم است؟ یا بازیگری هبرنبرری حسی و خودجوش است؟
مبریبررهولد:‏ آموزش و خلاقیت دو موضوع کاملاً‏ جدا از هماند.‏ کسی که ‏بهببههبرتبررین ‏بمنبممرات را در مدرسهی بازیگری میگبریبررد
‏همھهممیشه بازیگر خو ‏بىببىی ‏بمنبممیشود.‏ حتا متاسفانه باید بگو ‏بمیبمم که هرگز هم بازیگر خو ‏بىببىی ‏بجنبجخواهد شد.‏ ‏بمتبممام درسهای
خوشنویسی لازم نیست تا ‏همھهممچون یک خطاط بنویسید.‏ تنها مبریبررزابنویسهای ارتش آنگونه مینویسند.‏ هرچند،‏ به این
معنا نیست که درسهای خوشنویسی اصلاً‏ به درد ‏بمنبممیخورد.‏ با این که خوشنویسی دستخط ‏بمنبممیسازد اما بنیابىنبىی درست
ابجیبججاد میکند،‏ ‏همھهممانند هر آموزش و ‏بمتبممرین دیگر.‏
!63