صحنه معاصر بهار ۹۶

More documents

Recommendations

Info

صحنه معاصر گروه تئاتر ا گزیت ‏بهببههار ٩۶ اجرای متفاوبمتبمم سرزنش شوم.‏ اما می بینید هیچ ‏بمنبممایش دیگری نیست.‏ هیچ اتاق دیگری نیست.‏ در هبرنبرر،‏ تنها از یک ‏لحللححاظ میتوان اشتباه کرد:‏ دیگری برای ایدهات تصمیم بگبریبررد.‏ اما معنای آنهمھهممه فریاد دربارهی ‏«اشتباهات»‏ من این نبود.‏ ا گر ‏ممممممکن بود من را بر اساس قوانیبىنبىی قضاوت میکردند که برای خودم وضع کرده بودم!‏ اما بِنُدرت با چنبنیبنن نقدهابىیبىی روبهرو میشوم.‏ توماس:‏ آقای برشت،‏ ‏سمشسمما ‏بجتبججربیات بیشبرتبرری در تئاتر و سینما از دوران اقامتتان در اینجا دارید.‏ برشت:‏ وقبىتبىی مرا متهم کردند که قصد داشتم ساختمان امپایر استیت را بدزدم،‏ فکر کردم وقت رفبنتبنن از اینجاست.‏ توماس:‏ اما آنطور که متوجه شدم نقد اصلی ‏سمشسمما بیشبرتبرر به شالودهی تئاتر است تا تئاتر کشوری مشخص؟ برشت:‏ تئاتر امروز ما ‏همھهممچنان دستورالعمل ارسطو را برای دستیابىببىی به ‏«کاتارسیس»‏ ‏(پالودگی معنوی ‏بمتبمماشا گر)‏ دنبال میکند.‏ در تئاتر ارسطو ‏بىیبىی طرح ‏بمنبممایش قهرمان داستان را به موقعیبىتبىی میکشاند که دروبىنبىیترین ‏بجببجخش وجودیاش را آشکار میکند.‏ ‏بمتبممام حوادثِ‏ به ‏بمنبممایش درآمده با هدف کشاندن قهرمان به سوی تضادهای معنوی اتفاق میافتد.‏ در مقایسهای کفرآمبریبرز اما کاملاً‏ مفید،‏ میتوان گفت ‏همھهممانند ‏بمنبممایشهای مضحکِ‏ ‏همھهممراه اسبرتبرریپتبریبرز در برادوِی که ‏جمججممعیت با فریاد ‏«لباست رو دربیار!»‏ دخبرتبرران را ‏مجممججبور میکنند بدنهایشان را بیشبرتبرر و کاملتر نشان بدهند.‏ فردی که دروبىنبىیترین ‏بجببجخش وجودش به ببریبررون کشیده شده و در معرض دید قرار گرفته است ‏بمنبممایندهی انسان به معنای واقعی کلمه میشود.‏ آنگاه ‏همھهممه ‏(از ‏جمججممله ‏همھهممهی ‏بمتبمماشا گران)‏ از ‏لحللححظهی باشکوهِ‏ به ‏بمنبممایش درآمده هیجانزده میشوند و اینگونه است که در اجرای اودیپ،‏ سالبىنبىی پر از اودیپهای کوچکِ‏ ‏بمتبممامعیار خواهیم داشت.‏ در اجرای ‏«امبرپبرراتور جونز»‏ ‏(اثر یوجبنیبنن اونیل،‏ ١٩٢٠) تکتک ‏بمتبمماشا گران امبرپبرراتور جونز خواهند بود.‏ توماس:‏ پس بیایید این آینده را پیگبریبرری کنیم.‏ ظاهراً‏ ‏سمشسمما اجرای ‏«اودیپ شهریار»‏ ‏(اثر سوفوکلِس،‏ ۴٢٩ ق.‏ م)‏ را با اسبرتبرریپتبریبرز مقایسه میکنید.‏ علیرغم تفاوتهای بدبهیبههی،‏ به عنوان ‏بمنبممایش،‏ آیا قرار نیست که هردوی اینها لذبىتبىی را به ‏مجممجخاطبانشان منتقل کنند؟ برشت:‏ حتا زمابىنبىی که مردم از درجات بالاتر یا پایبنیبننتر لذت صحبت میکنند هبرنبرر ‏بىببىیهیچ احساسی به آبهنبهها خبریبرره میشود.‏ چرا که هبرنبرر میخواهد به بالا و پایبنیبنن پرواز کند و به حال خود رها شود تا بتواند به مردم لذت بدهد.‏ توماس:‏ درست است.‏ اما هبرنبررِ‏ اودیپ به نظر ‏بمنبممیرسد ا گر هم لذبىتبىی در بر داشته باشد بتواند ‏همھهممان لذبىتبىی را ارائه کند که اسبرتبرریپتبریبرز میتواند...‏ برشت:‏ در تعیبنیبنن ‏مجممجحدودهای که در آن میتوانیم از ‏بمنبممایشهای دورانهای ‏مجممجختلف لذت ببرببرر ‏بمیبمم چبریبرزی که برای فرزندان آن دورانهای ‏مجممجختلف هم چندان امکانپذیر نبوده است آیا ‏همھهممزمان این سوظن را به وجود ‏بمنبممیآور ‏بمیبمم که ما از کشف لذتهای ‏مجممجخصوص و سرگرمی مناسب زمانهی خود ناتوانیم؟ توماس:‏ پس هدف ‏بهنبههابىیبىی تئاتر به عنوان هبرنبرر چیست؟ برشت:‏ هر هبرنبرری در خدمت بزرگبرتبررینِ‏ هبرنبررهاست:‏ هبرنبرر زندگی کردن.‏ توماس:‏ خیلی خوب.‏ فعلاً‏ این را میپذیر ‏بمیبمم.‏ فکر میکنم این،‏ ‏بجببجحث را به سوی جوهرهی تئاتر یعبىنبىی بازیگر و ‏بمتبمماشا گر میبرد.‏ مبریبررهولد:‏ ا گر حوصلهی ‏بمتبمماشا گر سر برود،‏ یعبىنبىی بازیگران روح صحنه را از دست دادهاند و شکل مردهی آن را بازی میکنند.‏ توماس:‏ به عنوان یک بازیگر میگو ‏بمیبمم،‏ گاه پیش آمده است که ‏بمتبمماشا گران از ایدهی یک ‏بمنبممایش یا کمبود آن در یک ‏بمنبممایش،‏ از مفهوم کلی ‏بمنبممایش،‏ یا متبىنبىی که رودهدرازی کرده است خسته شدهاند.‏ مبریبررهولد:‏ ‏بمتبمماشا گر عجول دسمشسممن تئاتر است.‏ ما یک داروی تلخ را به سرعت فرومیدهیم،‏ اما غذای خوسمشسممزه را به آرامی میچشیم و از آن لذت میبر ‏بمیبمم.‏ نباید از صبرببرر و حوصلهی ‏بمتبمماشا گر سواستفاده کرد.‏ اما از طرفىففىی این هم غلط است که با !62
صحنه معاصر گروه تئاتر ا گزیت ‏بهببههار ٩۶ ‏بمتبمماشا گری که ‏«وقت ندارد»‏ کنار بیاییم.‏ آیا تئاتری که نتواند ‏بمتبمماشا گر را وادار به فراموش کردن این ‏«وقت نداشبنتبنن»‏ بکند،‏ اصلاً‏ حق دارد که وجود داشته باشد؟ توماس:‏ پس مسئولیت ‏بمتبمماشا گری که حوصلهاش سر میرود به گردن کیست؟ مبریبررهولد:‏ تئاتر خصوصیبىتبىی اعجابانگبریبرز دارد:‏ بازیگرِ‏ بااستعداد،‏ به دلایلی،‏ ‏همھهممواره ‏بمتبمماشا گرِ‏ باهوش پیدا میکند.‏ توماس:‏ من کاملاً‏ قانع شدم و از این پس حواسم به آبجنبجچه دربارهی ‏بمتبمماشا گر میگو ‏بمیبمم خواهد بود!‏ بگذر ‏بمیبمم.‏ حال میرسیم به صحبت دربارهی بازیگری...‏ مبریبررهولد:‏ من عاشق تئاترم اما گاه غمگبنیبنن میشوم.‏ چرا که پیشگام بودن در هبرنبرر بازیگری کمکم دارد به دست بازیگران سینما میافتد.‏ از چاپلبنیبنن حرف ‏بمنبممیزبمنبمم.‏ او را حتا قبل از دیدنش هم دوست داشتم.‏ توماس:‏ بیایید از استانیسلاوسکی شروع کنیم.‏ ظاهراً‏ در هر ‏بجببجحث دربارهی بازیگری به طریقی پایش به میان میآید.‏ مبریبررهولد:‏ ا گر کسی فکر میکند من از اینکه با ‏بىببىیاحبرتبررامی دربارهی استانیسلاوسکی صحبت کنند لذت میبرم،‏ سخت در اشتباه است.‏ من با او اختلاف داشتم،‏ اما ‏همھهممیشه از صمیم قلب به او احبرتبررام میگذاشتم و دوستش داشتم.‏ توامس:‏ واقعاً؟ من ‏همھهممیشه فکر میکردم که ‏سمشسمما با استانیسلاوسکی بِکّلی ‏مجممجخالف بودید.‏ خوب،‏ امروز چبریبرز جدیدی یاد گرفتم.‏ آقای برشت،‏ فکر میکنم ‏سمشسمما هم با استانیسلاوسکی اختلاف نظرهای حرفهای داشتید.‏ برشت:‏ تئاتر استانیسلاوسکی تنها متشکل از ستارههاست،‏ بزرگ و کوچک.‏ او نشان داد که بازیگری تنها بهوسیلهی کارِ‏ گروهی به بالاترین حد تاثبریبرر و کارکردش میرسد.‏ توماس:‏ خدای من!‏ ‏همھهممه چقدر مهربان شدهاند!‏ مبریبررهولد:‏ گاهی درون کمک میکند که ببریبررون را بیابیم،‏ اما گاه هم برعکسِ‏ آن در تئاتر اتفاق میافتد:‏ ببریبررون به یافبنتبنن درون کمک میکند.‏ ‏همھهممبنیبنن چندی پیش بود که تفاوت ابتدابىیبىی و پیش پا افتادهای را مطرح کردند:‏ استانیسلاوسکی از درون به ببریبررون میرود و مبریبررهولد برعکس.‏ این الگو ‏بىیبىی بسیار ساده است که وجود خارجی ندارد.‏ یا این یا آن:‏ ما هر دو هبرنبررمند یا کفشدوز ‏بمیبمم.‏ به هر دو شکل میتواند اتفاق بیفتد.‏ در موقعیتهای متفاوت به اشکال متفاوت.‏ توماس:‏ من فکر میکنم بعضی از مردم به شیوهی معیبىنبىی از تفکر پایبند میشوند و تغیبریبرر به سوی چنبنیبنن طرز فکری برایشان میتواند چالش برانگبریبرز باشد.‏ برشت:‏ نگاه کردن ‏بجببجخش اعظم بازیگری است.‏ تئاتر ما واقعگرا نیست چون این مشاهده را کنار میگذارد.‏ بازیگران ما به درون خود نگاه میکنند به جای آنکه به جهان پبریبررامون خود بنگرند.‏ برخورد آبهنبهها با رویدادهای میان انسانها،‏ که ‏همھهممه چبریبرز به آن بستگی دارد،‏ به گونهای است که گو ‏بىیبىی تنها ‏بمنبممایانگر سرشت و ذات و...‏ هستند.‏ ‏بهتبههیهکنندگان از ‏بمنبممایشها و حتا ‏بمنبممایشهای جدید به عنوان ‏مجممجحرک و انگبریبرزه برای ‏«بجتبجخیل و بینش شخصی»‏ خود استفاده میکنند،‏ که البته ‏بجتبجحریف واقعیت است و چندان هم ‏بجتبجخیل و بینش به حساب ‏بمنبممیآید.‏ هر چه زودتر جلوی چنبنیبنن چبریبرزی را بگبریبرر ‏بمیبمم ‏بهببههبرتبرر است.‏ البته رونویسی کردن به عنوان هبرنبرر باید مثل مدلسازی آموخته شود.‏ برای اینکه بشود تقلید کرد مدل باید ظرفیتِ‏ تقلید داشته باشد.‏ ‏بمنبممونهی ‏ممممممتاز و غبریبررقابل تقلید باید از الگوی قابل تقلید ‏بمتبممبریبرز داده شود.‏ تقلید بردهوار دار ‏بمیبمم و تقلید استادانه.‏ اما اینکه دومی عنصر شباهت بیشبرتبرری را در بر داشته باشد فاقد ارزش خواهد بود.‏ توماس:‏ پس میگویید ‏بمتبممرین و آموزش مهم است؟ یا بازیگری هبرنبرری حسی و خودجوش است؟ مبریبررهولد:‏ آموزش و خلاقیت دو موضوع کاملاً‏ جدا از هماند.‏ کسی که ‏بهببههبرتبررین ‏بمنبممرات را در مدرسهی بازیگری میگبریبررد ‏همھهممیشه بازیگر خو ‏بىببىی ‏بمنبممیشود.‏ حتا متاسفانه باید بگو ‏بمیبمم که هرگز هم بازیگر خو ‏بىببىی ‏بجنبجخواهد شد.‏ ‏بمتبممام درسهای خوشنویسی لازم نیست تا ‏همھهممچون یک خطاط بنویسید.‏ تنها مبریبررزابنویسهای ارتش آنگونه مینویسند.‏ هرچند،‏ به این معنا نیست که درسهای خوشنویسی اصلاً‏ به درد ‏بمنبممیخورد.‏ با این که خوشنویسی دستخط ‏بمنبممیسازد اما بنیابىنبىی درست ابجیبججاد میکند،‏ ‏همھهممانند هر آموزش و ‏بمتبممرین دیگر.‏ !63
Page 1 and 2:
صحنه معاصر ‏بهببهه
Page 3 and 4:
صحنه معاصر گروه تئ
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12: صحنه معاصر گروه تئ
Page 61: صحنه معاصر گروه تئ
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
show all

صحنه معاصر بهار ۹۶

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?