صحنه معاصر بهار ۹۶

صحنه معاصر گروه تئاتر ا گزیت ‏بهببههار ٩۶
تئاترها باید ناشر شوند
من دستکم دو جا را میشناسم که نقد هنوز در آن یافت میشود،‏ پیش از آنکه به طور کامل منقرض شود.‏ مثالىللىی از
سوئد میزبمنبمم.‏ از آبجنبججا که رسانهها علاقهشان را به هبرنبرر از دست دادهاند،‏ این تئاترها هستند که باید نقد را منتشر کنند.‏
پس تئاترها باید از ‏مجممجخاطبان دعوت کنند تا دربارهی نقدهابىیبىی که کمپابىنبىیهای تئاتر منتشر میکنند اظهار نظر کنند.‏ این به این
معناست که منتقدان ‏‐بىببىیشک به صورت آزاد‐‏ به استخدام کمپابىنبىیهای تئاتری درمیآیند و نه به استخدام رسانهها.‏
راههای بسیاری وجود دارد که چنبنیبنن امری به وقوع بپیوندد و همزمان تضمبنیبنن شود نقد وارد تبلیغات ‏بمنبممایشهای کمپابىنبىی
نشود.‏ ‏بجنبجخست اینکه هر منتقد در بازهی زمابىنبىی مشخصی برای هر کمپابىنبىی نقد بنویسد،‏ مثلاً‏ یک فصل یا یک سال،‏ و بعد به
کمپابىنبىی دیگری برود.‏ راه دیگر این است که هر منتقد کمپابىنبىی تئاتری ‏بمنبممایشهای دیگر کمپابىنبىیهای آن شهر را نبریبرز نقد کند تا
هر ‏بمنبممایش نقدهای متعددی را دریافت کند.‏ من این ابتکار عجیب سوئدی را برای میکا میلیاهو Myllyaho] [Mika
مدیر تئاتر ملی فنلاند ابمیبممیل کردم.‏ پنج روز طول کشید که پاسخش را آماده کند:«مردم تئاتر را میخواهند،‏ و ‏همھهممبنیبنن کافىففىی
است.»‏ ‏[اخبار نقد،‏ ٢٠١٢] ٢،
منتقدان میتوانند به صورت زنده عمل کنند
روش دیگر بقای منتقدان را از فرانسه مثال میزبمنبمم.‏ در ‏«کمدی دو کان»‏ Caen] [Comedie de در نرماندی افتخار
داشتم تا در جلسهی نقد زندهای بر روی صحنه بلافاصله پس از اجرا در حضور ‏بمتبمماشا گران،‏ کارگردان و بازیگران
حضور داشته باشم.‏ واقعاً‏ گفتم ‏«افتخار»؟ برای کسی که در ‏بمتبممام طول فعالیت حرفهایش مقصود خود را از طریق
نوشبنتبنن بیان کرده است،‏ اجرای زندهی نقد میتواند ‏بجتبججربهای اضطرابآور باشد،‏ اما با هجوم آدرنالبنیبنن نبریبرز ‏همھهممراه است
‏[هیجان انگبریبرز است].‏ البته ‏مجممجخاطبان بسیار کمبرتبرری از اینبرتبررنت دارد،‏ اما کیفیت ارتباط منحصر به فرد است.‏ ‏بهببههبرتبرر از ‏همھهممه این
است که نقد زنده نیازمند حضور بیش از یک منتقد است تا بیش از یک دیدگاه وجود داشته باشد،‏ اما نه بیشبرتبرر از سه
منتقد،‏ چرا که در این صورت فشار ‏همھهممتایان موجب میشود ‏همھهممگی ترغیب شوند تا با ‏همھهممهچبریبرز موافقت کنند.‏ در نرماندی از
آبجنبججا که هر کداممان از کشورها و زمینههای فرهنگی ‏مجممجختلف بودبمیبمم،‏ تفسبریبررهای گونا گوبىنبىی از آبجنبجچه دیده بودبمیبمم ارائه کردبمیبمم و
این احتمالاً‏ برای ‏مجممجخاطبانمان جالب بود.‏
کلیکها دروغ ‏بمنبممیگویند!‏
من یک منتقد سنبىتبىی هستم.‏ نسل گونهی من منقرض شده است.‏ اشتباه مهلک من این بود که برای کسابىنبىی مینوشتم که
میخواستند دانش بیشبرتبرری کسب کنند.‏ اما کسب دانش دیگر دلیل استفادهی مردم از رسانه نیست.‏ مردم یا به دنبال
مطالب زرد هستند و یا چبریبرزی که کولهبارِ‏ درهمِ‏ سوءتفاهمها،‏ غرور و سوگبریبرریهایشان را تایید کند و رسانهها هم
خودخواهانه ما را به سوی این باور سوق میدهند که این یک ایدئولوژی ارزسمشسممند است.‏ ‏سمشسممارش کلیکها،‏ رسانهها ‏‐و
هوش آمریکابىیبىی‐‏ ذات اين رفتار ما را مى شناسد.‏ من فكر مىكنم اين بر خلاف مفهوم ‏"اخبار"‏ ‏‐یعبىنبىی مثلاً‏ اطلاعات
پيشبيبىنبىى نشده‐‏ است.‏ اما رسانههاى خبرببررى مدرن با اصرار چنبنيبنن اخبارى را به خورد ما مىدهند:‏ بله،‏ البته كه زمبنيبنن
صاف است،‏ و ‏سمشسمما اين خبرببرر را از ما شنيديد!‏
اشتباه دوم و به ‏همھهممان اندازه ساده لوحانهى من اين بود كه تصور مى كردم طبقهى متوسط ‏بجتبجحصيل كرده هر چبريبرزى را از
سر گذرانده و دوام میآورند،‏ كه لذت ‏بمثبممرات ‏بمتبممدن براى تعداد قابل توجهى از مردم اشتيافىقفىى مادامالعمر خواهد بود،‏ كه
انسان ‏بجتبجحصيل كرده و بافرهنگ بودن ‏همھهممواره به خودی خود هدف است،‏ چرا كه داشبنتبنن ديد بازتر به زندگى به نوعی
!109