صحنه معاصر بهار ۹۶
مجله تخصصی تئاتر - گروه تئاتر اگزیت
مجله تخصصی تئاتر - گروه تئاتر اگزیت
- No tags were found...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>صحنه</strong> <strong>معاصر</strong> گروه تئاتر ا گزیت بهببههار ٩۶<br />
یک بمنبممایش مشخص در یک ساختمان مشخص نیست، بلکه دربارهی رابطهی یک بمنبممایش و یک سالن با جامعه به طور<br />
کلی است.<br />
این به معنای بررسی برخی سوالات بسیار دشوار دربارهی عملکرد تئاترها و هدفشان در قرن ٢١ است. به روی <strong>صحنه</strong><br />
بردن «زن خوب ایالت سیچوان» در منطقهای که تعداد بالابىیبىی کارتنخواب در آن سا کن هستند به چه معناست؟ یک<br />
تئاتر مجممجحلی چطور ممممممکن است به آبجنبجچه در داخل دیوارهایش اتفاق میافتد بیاندیشد در حالىللىی که در آنسوی دیوارهایش در<br />
میدان اردوگاهی از چادرنشینان بىببىیخابمنبممان برپا شده است؟ چگونه یک مدیر هبرنبرری که با لباس رسمسسممی به تشویق<br />
اسپانسرهای احتمالىللىی میپردازد، این موضوع را با کار روزمرهی تئاتر و بمنبممایشهای تولید شده توسط آن که اغلب علیه<br />
ارزشها و اهداف سرمایهداری هستند تطبیق میدهد؟ همھهممانگونه که ربکا اتکینسون‐لرد اخبریبرراً اشاره کرده است، «در<br />
شتاب به سوی جبرببرران کاهش بودجهی دولبىتبىی در چند سال اخبریبرر، آیا واقعاً تبعات جانبىببىی این مجممجحیط جدید کارآفریبىنبىی هبرنبرری<br />
را در نظر گرفتهابمیبمم؟ … امروز دیگر طبیعی شده است که مهر برندهای بجتبججاری را بر روی بمتبممام بهنبههادهای فرهنگیمان<br />
ببینیم.»<br />
در سال ٢٠١۴ دایان رَگزدیل در یک سخبرنبررابىنبىی به یاد ماندبىنبىی این سوال را مطرح کرد: آیا تئاترها میخواهند تبدیل به<br />
باشگاه تفربجیبجحی شوند؟ یا میخواهند بهنبههادهای مدبىنبىی باشند؟ ا گر پاسخ دومی باشد، یعبىنبىی به جای دیدن بقای خودشان به<br />
عنوان هدف برتر، باید نقش بالقوهی خود به عنوان توابمنبممندسازان و همھهممکارابىنبىی که با کل جامعه کار میکنند را درک کنند.<br />
رَگزدیل در نقل قولىللىی از سخبرنبررابىنبىی مارک رِیوبهنبههیل در افتتاحیهی فستیوال ادینبورگ ٢٠١٣ این گونه گفت:<br />
«من فکر میکنم پیام دو دههی گذشته بسیار درهمربجیبجخته و در بسیاری موارد مطلقاً گیجکننده بوده است: تئاترهای ما<br />
مکابىنبىی بجتبججملی است که اوقابىتبىی خوش فراهم میکند، در ساختمانهای نوساز که هزینهاش از مجممجحل بجببجختآزمابىیبىی ملی (مالیابىتبىی<br />
داوطلبانه و برگشتپذیر) تامبنیبنن شده است و در آن میتوان با اسپانسرها و حامیان مالىللىی معاشرت کرد و خود را به یک<br />
لیوان شامپاین اضافه مهمان کرد؛ اما از سوی دیگر همھهممانگونه که کار فوقالعادهی تیم توسعه و آموزشمان نشان میدهد<br />
مکابىنبىی هستیم که عمیقاً به عدالت اجتماعی و مجممجحرومیت اهمھهممیت میدهد. پس ما به طور همزمان دوست ثروبمتبممندترینها و<br />
مجممجحرومترینها هستیم؟ این پیغامی گیجکننده است و مردم هم بو بردهاند. ا گر وجود هبرنبرر هدفىففىی دارد، هدفش چه<br />
کسابىنبىی هستند؟ و برای آبهنبهها چه میکند؟»<br />
این لب مطلب است. ا گر در تنازع بقا تئاترها جایگاه در حال تغیبریبرر خود در اجتماع ، کارکردشان در جهابىنبىی کاملاً<br />
متفاوت از جهابىنبىی که تنها یک دههی پیش در آن فعالیت میکردند و چگونگی همھهممکاری با دیگران برای افزودن به ارزش<br />
این کارکرد را در نظر نگبریبررند، چه فایدهای خواهد داشت؟ ا گر ماموریت یک تئاتر به فروش بیشبرتبرر بلیت، رشد بیشبرتبرر،<br />
ساخبنتبنن امبرپبرراتوری یا بقاء خود تبدیل شده باشد، جایگاه چنبنیبنن تئاتری از دست رفته است.<br />
این نقل قول طولابىنبىی اما مرتبط از آلن لبنیبنن در وبسایت «اسلانگلو» را ملاحظه کنید:<br />
«من اخبریبرراً در جلسابىتبىی شرکت کردهام که در آن افرادی بسیار باهوش پرسیدهاند تئاترهای مجممجحلی ما به چه کار میآیند؟ و<br />
افرادی بسیار باهوش پاسخشان را با اشاره به نکابىتبىی دربارهی رشد مهارتها، جریانهای مجممجختلط درآمد و حصول اطمینان<br />
از گسبرتبررش سرگرمی زنده در سطح ملی دادهاند. مدتها از آخرین باری که شنیدم کسی باهیجان از تغیبریبررابىتبىی صحبت<br />
کند که یک تئاتر مرتبط میتواند در سطح جامعه از آن جمحجممایت کند میگذرد. در بجببجحران فعلی که هبرنبرر با آن روبرو است،<br />
این فرصت وجود دارد که بتوانیم هدف تئاترهابمیبممان را دوباره تعریف کنیم. من سیستمی با مالکیت عمومی میخواهم<br />
که مجممجخاطب را در رابطهای متفاوت با تئاتر قرار دهد: رابطهای فراتر از مشبرتبرری. من شبکهی تئاتری را میخواهم که به<br />
بمتبممام اعضای اجتماع بدون توجه به وضعیت مالىللىیشان سرگرمی زندهی الهللهھامبجببجخش و برانگبریبرزاننده ارائه دهد. من<br />
میخواهم تئاترهابمیبممان مکانهای کوچکی به عنوان پناهگاه باشند برای جوامعی که هم از سوی ریاضت اقتصادی ملی و<br />
هم از سوی اقتصاد جهابىنبىی به انزوا کشانده شدهاند. من میخواهم تئاترهابمیبممان متعلق به بمتبممام اقشار جامعه باشند و<br />
!113