Poznań

10/
In his video installation Final Countdown, the Belgian artist Koen
Theys plays with the transformation of historical and social realities.
This song, by the Swedish group “Europe“ invokes the end of the world.
Yet today, we think of it as a harmless ditty or hymn for the chanting
masses that bears witness to a de-polticized and banal kind
of hedonism. The interactive installation Vox populi presented
by the Canadian artist Don Ritter allows recipients to re-live
famous speeches by taking on the role of orators such as M.L. King
or D.F. Kennedy etc., thus experiencing for themselves the possibility
of inspiring or disgusting the masses.
The mediocrity of our world and pervasive presence of communication
systems are reflected upon with irony in the interactive installation
of Belgian artist Alexandra Dementieva entitled Alien space
(and the title itself is programmatic). Over a period of time, this selfdestroying
installation (in which balloons lose air and fall) morphs
into a black hole, projections and figures disappear from view leaving
only an indecipherable and almost symbolic noise in the “beyond“.
W instalacji wideo Final Countdown (Końcowe odliczanie) belgijski artysta
Koen Theys prowadzi grę z transformacją rzeczywistości historycznych i społecznych.
Utwór szwedzkiego zespołu Europe odwołuje się do końca świata;
choć dziś uważamy go za zwykłą piosenkę lub hymn skandowany przez masy
świadczący o odpolitycznionym i zbanalizowanym hedonizmie. Interaktywna
instalacja Vox populi prezentowana przez kanadyjskiego artystę Dona Rittera
pozwala zwiedzającym ponownie przeżyć słynne przemówienia, wcielić
się w rolę mówców, takich jak Martin Luther King czy John F. Kennedy i odczuć
reakcję tłumu głośno wyrażającego aprobatę lub niezadowolenie.
Mierność naszego świata i wszechobecność systemów komunikacyjnych
zostały ironicznie odzwierciedlone przez interaktywną instalację belgijskiej
artystki Alexandry Dmentievy zatytułowaną Alien space (Obce miejsce)
– znaczący jest już sam tytuł. Z biegiem czasu ta samo niszcząca się instalacja
– w której nadmuchane balony stopniowo tracą powietrze i opadają
– płynnie zamienia się w czarną dziurę pochłaniającą projekcie i obrazy,
pozostawiając jedynie niemożliwy do odczytania i prawie symboliczny
hałas „gdzieś tam”.
The formal, central element in the installation Power- Powerless
by Italian artist Costantino Ciervo centers on the licking and devouring
of “meanings“ represented by signs that are widely used and generally
recognized regardless of national, social or educational background.
According to the artist, “an important factor in defining human
existence resides in our consciousness of and ability to use language,
define identity and identi particuliarity.“
Formalny, centralny element instalacji Power-Powerless (Silny-Bezsilny)
stworzonej przez włoskiego artystę Costantino Ciervo, koncentruje
się wokół zlizywania i pożerania „znaczeń” reprezentowanych przez
powszechnie używane i rozpoznawane znaki, odczytywane bez względu
na korzenie narodowe, wykształcenie czy zaplecze społeczne.
Jak twierdzi artysta: „istotny czynnik definiujący ludzką egzystencję
istnieje w naszej świadomości i umiejętności posługiwania się językiem,
definiowaniu tożsamości i określaniu osobowości”.