Poznań

Uri
Katzenstein (Izrael/Israel)
Curated by
Noam Braslavsky
_
90/
Urodzony 1951 roku, studiował w San Francisco Art Institute w drugiej
połowie lat 70. XX w. Po uzyskaniu tytułu magistra przeniósł się
do Nowego Yorku, gdzie mieszkał i pracował w latach 80. XX w.
Jego wczesne performansy pokazywano w miejscach kultowych
dla tego gatunku wypowiedzi artystycznej: The Kitchen, No-Se-No, 8BC
i Danceteria. Inne prace artysty, takie jak rzeźby, wideo i instalacje
wystawiano w znanych światowych muzeach, np. The Russian State
Museum (St. Petersburg), The Chelsea Art Museum (Nowy Jork),
Kunsthalle Dusseldorf, The Israel Museum, Duke University Museum
of Art (Karolina Północna), Tate Modern, Londyn, MOCA, Los Angeles,
USA. Katzenstein uczestniczył w Biennale Sztuki w Sao Paulo (1991),
Wenecji (2001), Buenos Aires (2002), gdzie zdobył pierwszą nagrodę
oraz Istambule (2005). Performansy artysty odbywały się w znanych
teatrach i galeriach w Londynie, Berlinie, San Francisco, walijskim Cardiff,
hiszpańskim Santiago de Compostela, Nowym Yorku i Tel Awiwie.
Uri Katzenstein mieszka w Tel Awiwie, wykłada na Wydziale Sztuk
Pięknych uniwersytetu w Jafie.
_
Born 1951, studied at the San Francisco Art Institute in the late 1970s, and aer
receiving his MFA moved to New York City where he lived and worked throughout
the eighties. His early performance work was regularly presented at such legendary
performance venues as The Kitchen, No-Se-No, 8BC and Danceteria.
His work in sculpture, video and installation have been exhibited in museums
such as The Russian State Museum (St. Petersburg), The Chelsea Art Museum
(New York), Kunsthalle Dusseldorf, The Israel Museum, Duke University Museum
of Art (North Carolina) tate Modern, London. MOCA, Los Angeles U.S.A .
Katzenstein participated in the Sao Paulo Biennial (1991), the Venice Biennial
(2001), the Buenos Aires Bienal (first prize, 2002), and the 9th Istanbul Biennial
(2005). His performance work was shown in theatres and galleries in London,
Berlin, San Francisco, Cardiff (Wales), Santiago de Compostela (Spain), New York,
and Tel Aviv. Uri Katzenstein is based in Tel Aviv and teaches at the University
of Haifa, Department of Fine Art .
WYBRANE WYSTAWY / SELECTED EXHIBITIONS:
2010 Trembling Time, Tate Modern London, GB (group) / 2009 Who am I and what
is my name, new video works from ill. MOCA, LA, US (group) / 2007 Hope Machines,
Gallery G.D.K, Berlin DE (solo) / Hope Machines, (full version+robot) C.C.A Tel Aviv,
IL (solo) / 2004 Vehicles, Trace Gallery, Cardiff, Wells, GB (solo) / 2003 [pro]cmotp,
HOME (video installation and talk), The Russian Museum, San Petersburg, RU (group) /
2001 Home, Venice Biennial, the Israeli pavilion, IT (solo) / Ciclo de performances,
Centro Galego de Arte, Santiago de Compostela, ES (group) / 2000 Families, Duke
University, North Carolina, US (solo) / The family of Brothers, Givon Gallery, Tel Aviv, IL (solo)
Ocean Nie Udziela Nam Odpowiedzi / The Ocean Does Not Respond to us
Transcendencja Czasu w Pracy Wideo Katzensteina /
The Transcendence of Time in Katzenstein’s Video Work
Hope Machines (Maszyna Nadziei)
Tylko nadzieja pomaga nam się rozwijać – zaufanie jest prawdziwą siłą napędową
fraktali i prawdziwym impulsem na przyszłość. Sprawia, że niezbędne są rytuały,
które nieustannie utrzymują strefę nieapokaliptyczną. Niezwykle ważne
jest zaangażowanie w komunikację i tworzenie sieci międzyludzkich, ponieważ
największym niebezpieczeństwem zagrażającym ludzkości jest atomizacja,
izolowanie się od ciągle witalnych energii wszechświata. Ci, którzy nie mają
potrzeby komunikacji, cierpią zazwyczaj na depresję, mają apokaliptyczne rojenia,
nie są więc odpowiedni dla przyszłości. Istotne jest jednak, aby nie pomylić
pojedynczości z indywidualizmem, który nie istnieje jako taki, lecz manifestuje
się poprzez wyalienowaną samoświadomość w relacji do innych, udowadniając,
że jest projekcją własnej świadomości – izolacji pomiędzy tłumami, która
jest jednak konieczna.
Poczucie indywidualizmu może istnieć wyłącznie w ramach procesów socjalizacji,
w sieci międzyludzkiej, a nie w próżni na osamotnionej planecie.
Optymizm i wiara w plan na przyszłość są nieodzowne, aby zachować czyjąś
oryginalność. Nie komunikujemy tego wyłącznie poprzez określone media,
lecz modyfikujemy i bronimy w odpowiedzi na pojawiające się okoliczności.
Only hope allows us to progress – confidence is the actual driving force of fractals
and the true impetus of the future. And it requires rituals that continually maintain
a non-apocalyptic zone. An essential one is the engagement with communication
and networking, because the greatest danger that looms upon humankind
is atomization, isolation from the systematic vital energies of the universe.
Those who do not desire to communicate are usually depressive, full of apocalyptic
delusions, thus not fit for the future. Yet, one should not confuse singularity
with individuality, as it does not exist as such, rather it manifests itself via
an alienated self-awareness in relation to others, proving to be a projection
of one’s own conscious – namely as isolation among the masses, that thereby
nevertheless has to be.
A sense of individuality can only exists within socialization, within a network,
and not in a vacuum on a lonely planet. Optimism and faith in one’s plan
are necessary in order to perpetuate one’s originality. This is not solely
communicated via one’s desired appropriate means, rather is modified
and defended accordingly to the conditions that arise.
Emma Braslavsky