Poznań

Maxim
(Ukraina, Niemcy/Ukraine, Germany)
Tyminko
Curated by
Roman Tratsiuk & Volha Maslouskaya
_
Urodzony w 1972 w Chernigov, Ukraina. Mieszka i pracuje
w Kolonii, Niemcy i Amsterdamie, Holandia. Wykształcenie:
1987-1991 – Glebov Art College, Mińsk, Białoruś
2000-2005 – Academy of Media Arts, Kolonia, Niemcy.
_
Born in 1972, Chernigov, Ukraine. Lives and works in Cologne,
Germany and Amsterdam, Netherlands. Education: 1987-1991 –
Glebov Art College Minsk, Belarus, 2000-2005 – Academy of Media
Arts, Cologne, Germany.
WYBRANE WYSTAWY / SELECTED EXHIBITIONS:
2010 Who’s Afraid of The Museum?, Museum Hof van Busleyden, Mechelen,
BE (group) / The Wall Is Alive, Gallery Leonhard Ruethmueller Contemporary Art,
Basel, CH (group) / 2009 The Simple Art of Parody, Museum of Contemporary Art
(MOCA), Taipei, TW (group) / 2008 RCS, Han Ji Yun Contemporary Space, Beijing,
CN (group) / Your Favorites, Bereznitsky Gallery, Berlin, DE (group) /
2007 Altstadtherbst Kulturfestival, Düsseldorf, DE (group) / Revision II,
Bereznitsky Gallery, Berlin, DE (group) / 2006 Beguiling Orpheus, live opera
performance Museum of Applied Art, Cologne, DE (group) / 2004 The Cosmic
Egg, video programme for the exhibition Die Thraker, Art and Exhibition Hall
of the Federal Republic of Germany, Bonn, DE (group) / Gotoandstop,
17th European Media Art Festival, DGB-Haus, Osnabrueck, DE (group)
164/
słowa piosenek / lirics: Sergei Pukst & Maxim Tyminko; muzyka/fortepian
/ music/piano: Sergei Pukst; dyrygent / conductor: Olga Yanum;
theremin: Alexander Havkin; kamera / camera: Amir Fathi, Svetlana
Kozlovskaia; dźwięk / sound mix: Vaidis Theisen; kierownik produkcji
/ production manager: Anna Novik; pomoc producencka & pomoc
techniczna / production support & technical assistance: Daniel Einzinger
Istotą tego projektu jest performans artystyczny oparty na koncercie chóralnym,
w którym chór z akompaniamentem fortepianu oraz Thereminu wykonuje pięć specjalnie
napisanych na potrzeby tego projektu Lirycznych Pieśni o Fizyce poświęconych tak
ważnym dla współczesnej fizyki i matematyki teoriom, jak teoria zbiorów, teoria symetrii,
teoria strun, teoria wszystkiego. Członkami chóru jest 50 artystów oraz 2 krytyków
sztuki z Białorusi. Cały projekt został oparty na paradoksalnie żartobliwych przejściach
konceptualnych: artyści, którzy śpiewają; artyści, którzy śpiewają w chórze; i dalej, artyści,
którzy śpiewają liryczne pieśni o fizyce w chórze. Te przejścia reprezentują symbolicznie
przechodzenie oraz wzajemne zastępowanie się pojęć i kategorii ze współczesnej sztuki
i nauki, które można obserwować w rosnącym znaczeniu kryteriów estetycznych
w dzisiejszych naukach ścisłych, a zwłaszcza w fizyce i matematyce, a także w szerokim
użyciu retoryki badania i eksperymentu w dyskursie sztuki współczesnej.
Podczas gdy sztuka współczesna nieustannie starała się pozbyć kategorii piękna i ładności
ze swoich praktyk i języka, współczesne nauki ścisłe zdają się je przejmować i posługiwać
nimi we własnej argumentacji. Właściwie nauki ścisłe stały się dzisiaj ostatnim miejscem
schronienia dla tych dobrych, starych pojęć i kategorii, które stworzyła i rozpowszechniała
estetyka klasyczna i romantyczna teoria sztuki. Projekt ten jest rodzajem subtelnego,
ironicznego komentarza odnoszącego się do naukowo-artystycznych trendów
w sztuce współczesnej i równocześnie momentem odrodzenia modernistycznej
autonomii w przybliżaniu się kwestii naukowych do praktyki artystycznej.
The initial core of the project is an art performance in form of a chorus concert,
in which a chorus with an accompaniment of a grand piano and a Theremin-vox performs
five specially written for this project Lyrical Songs about Physics, devoted to such essential
for contemporary physics and mathematics theories as Set Theory, Theory
of Supersymmetry, String Theory, Theory of Everything. The participants of this chorusperformance
are 50 artists and 2 art critics from Belarus. The whole project is based
on paradoxical tongue-in-cheek conceptual shits: artists, who sing; artists, who sing
in a chorus; and furthermore, artists, who sing lyrical songs about physics and in a chorus.
These shis symbolically represent an interpenetration and inter-substitution of notions
and categories from contemporary art on the one hand and contemporary science
on the other, which one can observe in an ever-growing importance of aesthetical criteria
in contemporary fundamental science, especially in theoretical physics and mathematics,
and, on the other side, in a massive exploitation of a conception and rhetoric of research
and experiment in a contemporary art discourse. While contemporary art was insistently
trying to expel categories of “beauty” and “beautiful” out of its practice and its language,
contemporary science seems to adopt and to preserve them in its vocabulary
and apparatus of argumentation. As a matter of fact, fundamental science has become
today the last resort for all these old good notions and categories, which were produced
and distributed by classical aesthetics and romantic theory of art. In a sense the project
is a kind of a subtle ironical commentary to a science-art trend in contemporary
art and at the same moment a revival of a modernist autonomous attitude
in approaching natural sciences issues in art practice.
Lioudmila Voropai