Poznań

Merkantylna natura sztuki znajduje odzwierciedlenie w inwersjach semantycznych
konstruowanych przez hiszpański kolektyw Democracia w pracy
Charity (Dobroczynność); warto dodać, że umiejętność tworzenia instalacji
w oparciu o popularne, dostarczane przez media tematy, sprawiły,
że grupa stała się cieszącym się dużym zainteresowaniem przedstawicielem
nowego, krytycznego popartu. Inny hiszpański kolektyw PSJM krytycznie
odnosi się do teraźniejszości i przyszłości, czego dowodem są wystawiane
prace Corporate Armies (Armie korporacyjne) i American colours
(Amerykańskie kolory). Natomiast instalacja wideo polskiego artysty
Rolanda Schefferskiego Our Garden (Nasz ogród) jest metaforą
totalitaryzmu i ksenofobii.
Wybrane prace pozwalają odbiorcy przede wszystkim na powtórny wybór
rzeczywistości „skonsumowanych” przez artystów i ich rekonstrukcję
w oparciu o indywidualne, swoiste doświadczenia. Delikatne kontury
estetyki kapitalistycznej zostały nakreślone poprzez uprzywilejowane
perspektywy jarmarcznego świata, zachęcającego uczestników do zaangażowania
się w dialektykę wpływów i wypływów, refleksji nad ideologią
wolnej woli i odniesienia się do wyzwań ukrytych w powszechnych
strategiach przywłaszczania i aprobowania – przestrzeni, która zawsze
stanowiła ziemię niczyją pomiędzy sztuka i nie sztuką.
The mercantile nature of art is reflected in the semantic inversions
constructed by the Spanish collective Democracia – video installation
Charity: their preference for popular, media-disseminated and mass
impact installations has made them a much sought-aer representative
of a new, critical pop art. The Spanish collective PSJM meditates critically
on the present and the future in Corporate Armies and American
colours. Polish artist Roland Scheffersky’s video installation Our Garden
is a metaphor for totalitarianism and xenophobia.
The selected works aim above all to allow recipients themselves
to re-select the realities “consumed“ by the artists and re-construct
them on the basis of individual and specific experience. The delicate
contours of a capitalist aesthetic are delineated through privileged
perspectives on a gaudy environment, inviting participants to engage
in a dialectic of charge and discharge, encouraging reflection
on the ideology of free will and hinting at the challenges implicit
in the widespread strategies of appropriation and approbation
— an area, which has always constituted the no-man’s-land between
art and non-art.
Georgi Begun
Georgi Begun
/11