Poznań

150/
Sokol
Curated by
Nika Kukhtina
Haim
(izrael, Rosja/Israel, Russia)
_
Urodzony w 1973 w Archangielsku, ZSSR. Wykształcenie: 1996
– Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie, licencjat z lingwistyki hebrajskiej
i literatury żydowskiej, magister nauk edukacyjnych. Od 2006 roku
członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Sztuki (International
Association of Art). Mieszka i pracuje w Moskwie, Rosja i Jerozolimie,
Izrael.
_
Born in 1973 Born in Archangelsk, USSR. Education: 1996 Hebrew University
in Jerusalem, B.A in Hebrew linguistics and Jewish literature, 2004 Hebrew
University in Jerusalem, M.A. in Education. 2006 Member of the International
Association of Art. Live and work in Moscow, Russia and Jerusalem, Israel.
To jest o tym, co realne i nierealne i o relacji pomiędzy nimi
Praca opiera się na jednym wspomnieniu z dzieciństwa; martwy pies leży na jezdni,
a samochody przejeżdżają jego ciało, roztrzaskując je na brudnym asfalcie, raz po razie.
Najwidoczniej było to moje pierwsze spotkanie ze śmiercią. Czy rzeczywiście?
A może jest to jedynie wybryk mojej pamięci?
Psy w instalacji nie są prawdziwymi martwymi psami – to zabawki.
Z drugiej strony – są prawdziwymi zabawkami. Prawdziwymi martwymi zabawkami.
Ta historia jest horrorem, rodzajem miejskiej legendy, którą zwykle opowiadają sobie
dzieci – „w ciemnym, ciemnym pokoju ... itd.” Istnieje jednak wyrażenie w języku rosyjskim
mówiące „zabić ich jak szalonego psa”, które odnosi się do różnego rodzaju przeciwników
– ideologicznych, rasowych, religijnych itp. Oczywiście było ono popularne w Związku
Sowieckim w latach 30. i 50 XX w. Nic więc dziwnego, że jest ciągle używane w języku
codziennym. „Zwykli” ludzie (nie tylko w Rosji) ciągle chcą, aby wszelkiego rodzaju
elementy niepokojące były – mówiąc dosłownie – zdechłe jak szalone psy.
Lecz czy jest to tylko figura słowna?
WYBRANE WYSTAWY / SELECTED EXHIBITIONS:
2010 Mayopia, Anna Nova, Gallery, St. Petersburg, RU (solo) / Dead letter mail,
Triumph, Gallery, Moscow, RU (solo) / Lesson of History, Palais de Tokyo, Paris,
FR (group) / Russian utopias, CCC Garage, Moscow, RU (group) /
2009 Punctum, EK. Artbureau Gallery, Moscow, RU (solo) / Curriculum Vitae,
Art-Strelka Projects Gallery, Moscow, RU (solo) / Palimpsests, Green Art Gallery,
Perm, RU (solo) / Against exclusion, III Moscow Biennale of Contemporary Art,
Moscow, RU (group) / II Biennale of Contemporary Art, Thessalonica, GR (group) /
VIII Krasnoyarsk Museum Biennale, Krasnoyarsk, RU (group)
It is about real-unreal and the correlation between them
The work is based on one memory from my childhood: dead dog is lying on the street
and cars moving over the dog’s body smash it into the dirty asphalt again and again.
Apparently, it was my first meeting with death. Was it? Or it is just aberration of my
memory?
The dogs in the installation are toys, they are not real dead dogs. On the other hand
they are real toys. They are real dead toys.
It is a horror story, a kind of city-legends which children usually tell each other –
“in a black-black room…etc”. There is however an expression in Russian “to shoot them like
mad dogs” meaning “urgent total liquidation “, which relates to different groups of opponents
of any kind – ideological, racial, religious, etc. Naturally, it was very popular in Soviet Russia
in 30-50s of the 20 th century. Not surprisingly, it is still very common in everyday language.
“Normal” people (and not only in Russia) still want all kinds of disturbing elements to be dead
like mad dogs. Literally speaking. Or it is just a figure of speech?
POZNAŃ / BRATYSŁAWA
Haim Sokol