MAĆICY SERBSKEJE

Štyri rostlinske pomjenowanja.Wujasnił dr. Pful.W maćičnym Časopisu 1882, str. 81—82 su štyri rostlinskemjena zapisane, wo kotrychž so tam praji, zo hišće etymologiskehowułoženja potrjebaju. To mje wabi, so na rozebranje samsnychpodać.1a. Boža ryč*), Thalictrum flavum, wiesenraute, němscytež froschmaul rěkana, ma posledniše němske a swoje serbskemjeno wot teje wobstejnosće, zo ta rostlina ze swojimi zadźeržo¬wacymi łopješkami žabam, kiž so rade wokoło njeje waleju,móhł-rjec muchi łóji a zo je potajkim móhł-rjec žabam hubaabo žabjaca huba (froschmaul). Žaba (frosch) rěka pola někotrychSłowjanow poga abo puga (a nětčiši Meklenburgiscy Němcynałožuja hišće wuraz ‘de pogge’ [mjeno Poggendorf = froschdorf],nic pak frosch); huba (mund, maul) mjenuje so w někotrychnarěčach tež rót abo ret, a pódlanska twórba — z wěstympřeměnjenjom słowoweje mocy (přir. hród m. vermachung: schloss,burg — hródź fem. vermachung: hürde, stall) — běše feminina¬liske ret-i — reći — reć, róć. Wot substantiva poga wu¬dźěła so adjektiv poži (přir. holca — holči). Tak wutwori sonam tónle wuraz: poža reći (froschmaul). Samsny poča ludźompo času njezrozymliwy być, a tehodla přetwori so na Boža ryč.b. Podótknjene adjektivo słowa ‘poga’ je tele překhody pře¬běžało: Pog-ji — podji — podži — poži. Hdyž tole twerdźedźeržimy, póznawamy, kajka je něhdy prěnja połojca mjena tejeměstnoty była, kiž nětko Boža Mysl rěka, něm. Bademeisel.Posledni dźěl pomjenowanja pak wujasnja so nam přez pólskiwuraz miejsce (= měst-o) a přez wjesne mjeno Mois (pola*) Ryč = snadź město: ruć, ruta? Red.5