MAĆICY SERBSKEJE

Namjezne ludowe pěsnje.5Zeńdu se aby njezeńdu,Twója tolja njebudu.To sem ja lětko pjerej wědźela,Žo mej swojej njeb’dźomej.’Dyž sy to pjerej lětko wědźela,Cogdlja sy mi wěrila?Wěrila sem ći ja wěrila,’Šycko z falšom měnila, judahej,’Šycko z falšom cynila.3. Serbska reja.Wjerć mjo póla dźuri,Wjerć mjo póla kachli,Žo se ’šycko jachli.4. Dźělenja a spytowanja.(Smol. II, str. 27.)Mója lubka, mej mamej cas rozno hyć,:,: Ja mam hěšći sedym lět wandrować. :,:’Dyž maš ty sedym lět wandrować,’Cu će ja derje majdować.Šla jo ta gólica do za’rody,Synula se pód rožowy keŕk.Wóna tak jare plakašo,Na swójog’ ljubeg cakašo.Třirajtowal jo rajtaŕ k njej,Ten se jej’ lejdr tak wopraša:„Co falujo tebi, gólica,Mója luba dźowcycka?Jo tebi wumrjel nan aby maćAby maš ty muža lozego?“„„Mi njej’ nic wumrjel nan aby maćMuža pak njemam že’nogo.Dźensa jo rowno sedym lět,Ak’ jo mój luby zwandrował.““