MAĆICY SERBSKEJE

Wo někotrych słowach a twórbach. 99(nomin. ‘swŭ’) so njedyrbjało konsequentnje do ‘swoho’ pře¬wobroćić.2. a) Femininalny genitiv wukhadźa pola nas na -eje: n. př.dobra — dobreje. Wokoło Wojerec pak, a tež we polu, wšitkena ‘b, p, m, w, ł’ kónčace adjektiva a pronomina genitiv na-oje pokazuja. Přikłady njech su tele: Lub-u (t. j. lub-y), a,o, tup-u, a, o, now-u, a, o, zł-u, a, o, sam (samon), a, o,tamon, a, o; gen. lubo (t. j. luboh = luboho), luboje, tupo,tupoje, nowo, nowoje, złóho, złóje, samo, samoje, tamo,tamoje. A dativ ma w tych stronach -oj: n. př. luboj . . .złój, samoj.b) We słowjanskich narěčach je twórba ‘-oje, -oj’ derje zna¬joma; a wosebje chcu wuzběhnyć, zo naše ‘teje, tej’ po staro¬bołhaŕsku toję, toj klinčeše.c) Kak dha by było, hdy bychmy my Serbjo pódla maskuli¬niskeho ‘-oho’ tež femininiske -oje w pronominach za pisnurěč přijeli? N. př. tamoje, tamoj, samoje, samoj, žanoje,žanoj, a přede wšitkim toje, toj!3. Łužica podawa, zo je kóncowka ‘-eho’ z wěsteje kon¬trakcije pójšła, a zo je kajkosć teje kontrakcije přičina za nało¬žowany vokal e; Łužica pak njeje přidała, kak je wukónčenje-oho so wutworiło, a we čim přičina zynka o leži. My dyr¬bimy tehodla sami za přirodu teje rozdźělnosće pytać, jeli wšaksamsna woprawdźe wobsteji. A při tym dyrbimy kus hłubjewuzběhnyć.4. a) Deklinacija słowjanskich adjektivow je dwojaka: 1. sub¬stantiviska a 2. pronominalna. Po tejle rozdźělnosći skłonjo¬wanja móža adjektiva so substantivojte a pronominojtemjenować.b) Nominativ substantivojtych adjektivow wukhadźa na -ŭ,-a, -o (łać. -us, -a, -um): n. př. nowŭ, nowa, nowo, novus,a, um, νέος = vέωoς, α, ov. Tele adjektiviske twórby skło¬njuja so substantiviscy, cyle kaž ‘kryw, trawa, prawo’: n. př.nowa, nowy, nowa, kaž ‘krywa, trawy, prawa’ a t. d. Polanas Serbow su wot substantivojtych adjektivow so jenož někotrejenotliwe neutriske twórby zakhowałe: n. př. nowo — z nowa(von neuem); z blizka, z daloka, z dala, nazdala, wot na-