MAĆICY SERBSKEJE

Dwě pěsničcy. 61potom wot słowow ‘na mojimaj wočomaj’ dale spěwać. To pakbyć njemóže, dokelž nic jeno wobpřijeće, ale tež měra přećiwotemu rěči. Wěrno je jenož to, zo je kónc ‘Panje’ na kónc ‘Sy¬rotki’ podobny był, a zo je słowčko ‘dwaj’ z poslednich rynčkow‘Panje’ so do kónca ‘Syrotki’ přenjesło (r. 30), hdźež sym ja jowotstronił. Ja za to mam, zo móžemy něhdušu ‘Panju’ přibli¬žujicy zaso postajić, hdyž jej ze zakhowanjom stareho akcento¬wanja něhdźe tajkule podobu damy:Šła je panja z rowa domoj,Žałostnjé jará płakáše.Pře čo płakaš, panja moja?Boli će twoja hłowička(Boli tebje twoja hłójčka)?Mje nic njeboli hłowička(Njeboli mje moja hłójčka),Ale wutroba mje boliWo dźěćatko lubowane,Kiž mi tyšnej ćežcy skhorje.Přilećeštaj dwaj jandźelaj,Na křidła mi synka wzaštaj,Do njebjes z nim wotlećeštaj.K jeho rowu nětk ja khodźu,Woči płakatej mi za nim,Wutrobu mi kamjeń ćeži.Připis 1. Twórby hra (hrać), stwa, škra (škrička),mzda (zda), ho, mu, šće a někotre druhe — pódla ‘na jhru,zejhrawać, přěhrać (t. j. pře-ihrac), najstwa, pó jstwje, ze jstwy,so miškrić (= niskrić = jiskrić), σ -ός, jeho, jemu, hišće,eщé — nam pokazuja, zo su tele słowa, kiž su prědku vokaliskižiwjoł wotbyłe, w prjedawšich časach akcent na 2. sylbje měłe:přetož žadyn zynkowany vokal, žana zynkowana sylba so zhubićnjemóže. Ja sym na tym był, zo bych, wosebje na naše pěsničkidźiwajo, našu serbšćinu na akcent přepytał a jenu abo druhunašich pěsničkow, kiž su přez pózdniše přeměnjowanja akcento¬weho města so wšelako přetworjałe a tak wjac abo mjenje škodo¬wałe, na staru podobu wróćno dowjedł. K wuwjedźenju wot-