MAĆICY SERBSKEJE

70 M. Kósyk:Daśi přez górcyckiNjetřěrje winiki,Źož w swětem popjele spijuWóśce te zamrěte;Daś naše domacneW třachu se njerozdrosćiju.Tudy před twójimiSwětymi wrotamiChylaś dej křica se wěsće!Kněžaŕ ty Serbojstwa,Dawaj nam znamjenjaGluki na chwalobnem měsće.Daj až se pomsćimy,Gero buź zaklěty!Wón jo nam ryśarje zabił,Sromośił góspodu,Hugbał jan’ přeradu,Złosnje nas k skazenju wabił!Daj nam hyś SwjatowitWinika wence zbit,Mócuj nas we přawem casu,Kósći pón winikowNa hołtaŕ do lěsowK hoproju tebje se njasu!3. Na loźe do smjerśi.„Seń twarźe, seń twarźe, o zlubjona,Ńět leśim z tebu do daloka,Ca? njewiźiš, kak wóni huźeraju,Až z njewěstu tak se do reje dajuNa swěśatej droze na głaźanej,Źož noze se póstarcyś nam’žotej?Ja leśim kaž jastřěb’ bžez zmucenja,Kenž z křidłom zeleznym zašwiga,Nic Kósćej nic Smjerś mě njedogónijo,Lej, kak se wšo minjo a kak se wšo wijo!Huj! wětř mě bincy do hušowu,Znoj bywa k zmarsku na hoblicu.“„„Mě bywa při tebje třachota,Wšak leśiš přelasnje, nawoženja!O hobroś te sańki zas domoj jano,Lej, słynjaško swěśiś juž hopřestanjo,A w wjacornej śamnej góźinjeJan’ připada njegluka na loźe.““„Seń twarźe, seń twarźe, nutř do BłotaNět k hołtarjoju źo njewěsta.Ca? njesłyšyš lodowe zagrimanje?Aj, swaźbarje leśe tež na wěrowanjeA praskaju z buškami njemóžnje*),Až rozlěga w Błośe to rjaganje.*) W Błośe střělaju swaźbarje na droze k wěrowanju.