MAĆICY SERBSKEJE

Namjezne ludowe pěsnje.11Tam se wónej nutř klapaštejZ jednym tym malym palaškom.Z jednym tym malym palaškom,Z jednym tym zlotym pjeršćenjom.,,Sylik ty rjadna lubka nutřka,Ńjechaj ty raz k nam wen wujdźeš!“Rjeniša wóna wen wuńdźe,’Šej carnej drasće běše.’Losy te měješe po’ješeneTřecej rowno do pasa.„Něntko ty dyriš mója być,’Dy by rownuć njochala!“„„Něntko ja twója njebudu,’Dyž mam ja drugego lubego,Hěšćen hejgen zwěrowaneg’.““Gólcyk se hobroći wot gólickiA tak žalosnje plakaše,Swójej ruce lamaše.,,To wam ja praju, fryjna bórša,Njemějće se zwěru lubo.Nic góŕše na tem swěće njej’,Hač te zwěrne lubosći.Lubosći se ćagaju po swěće,Kaž te pjerje po wodźe.Gromadu wóni ložce du,Ale ćažko roztyla.Z wodźicku wóni rozplějeja,Z wjetřikom wóni rozdujeja.Njech jo to jabluško tak rjadne hač ’ce,Tola dwojakeje barby jo.Z wenkach jo běle cerwjene,A nutřka carne jadra ma.