MAĆICY SERBSKEJE

Basnje. 7510. Błudny rejtaŕ.Źo jano tak lasnje rejtujoš ty?Kuŕ leśi za tebu kaž mrokawy.O wóstań, o wóstań, źeń zachada,A dogóniś mógła śi njegluka.„Co hyšći tak dłujko mě přašaśo,O, njehusłyšyśo to njewjedro?Kak praska a rjaga a grima se,Až spód kóžu zašćarce kórabje?Do wójny, do bitwy se hudaju,Źož hognjece husta smjerś huparskaju.Bóžemje, bóžemje ty njewěsta,Snaź njaso mój kónik mě do rowa.“Źo třěri tam rejtaŕ bžez hustaśa,Až włosy wětř šwiga jom’ do hoblica,Až rozpněta drastwa jog’ pódlětujo,Ab’ wot slědka něco jog’ łapało?„Co šćabocośo wy z nazdala tam?O grońśo mě lubjej, źo namakamJan’ jagarje nocne, kenž rowno su seHow derili mimo kaž wicharje?Zas słyšym jich drěśe a praskanje,Jich łajkotanje a rigotanje,Kcu z nimi se sobu nět huderiś ja,Lěc njaso mój kónik mě do rowa.“Chto skoka přez zagóny hobsetePřez křicki a łuki a přez groble?Źo nochta tam kónik ten jachlecyA cej’ jo ten rejtaŕ, ten njemudry?„O njepřašajśo a pomózćo,Lej Kósćej za mnu se hudajo,Ten třach swóje zubiska wóšćeraA z pazorami mě dosega.Hu! kak jogo kósći zaklapocu,Až wšykne cłonki mě sćerpuju,O wón mě juž popada, wón mě juž ma,Mój kónik nět njasoš mě do rowa,“