MAĆICY SERBSKEJE

Namjezne ludowe pěsnje. 15Hdyž su kóstow dosć se nadawali,Nowe plany z procu wurunali;D’a ’šak dyrbiće něnt twarić puće,Njeńdźeće, d’a přimaju was kruće.Hdyž se wječor něchtožkuliž lěha,Ga žno wajchtaŕ po wsy wokoł běha;Što d’a pak to zasej nowoh’ budźe,Nico dušno ’šak, to wědźe ludźe.Njewotedaće ’šo na minutu,Hańbu maće a tež škodu lutu;Hdyž wy ’šycko dźens njewotedaće,Exekucijon žno jutře maće.Hdyž sej gmejna mysli, zo je trochu w měri,D’a se zasej m’óńk ze skóržbu šěri;Rěki cysćenje wón z mócu žada;Njeńdźeš bórzy, d’a se zbě’nje zwada.Nima nichto nico wjacej z wami,Bjez sobu se hadrujeće sami;Chtož ma w gmejnje źěl na bycej luce:Tajka wěc njej’ hucynjena ducy.17. Stražnikowy spěw.*)(Nowiši.)Wam, naše lube wajchtarje,Se gmejna dowěrila je;Ten hamt, kiž swóju wažnosć ma,To jo ten hamt tog’ wajchtaŕstwa.Tuž něnt tež zwěru wachujće,Zo skeržba na was njetřijdźe;Kak rjanje se to póslucha,’Dyž gmejna chwali wajchtarja.To pak se chytře njeslucha,’Dyž praji se wót wajchtarja:Ten hewak ze jspy njeleze,Ak’ ’dyž jo z loža wugnaty.To tež njej’ cesć za wajchtarja,’Dyž ludźo hinak njepraja;*) Tutón (po někotrych tež předkhadźacej) je wěsty stražnik w NowymMěsće pola Slepeho wudźěłał.