MAĆICY SERBSKEJE

Wo někotrych słowach a twórbach. 97c) Krawc (schneider) čini plural z vokalom i, kotrež so po¬tom do y přewobroći: Krawc -i — krawcy; delanscy krawc je— krawce, a w dobo tež krawc ija — krawča, runje takšewc. Němc ma Němcy, del. Němce. Hólc ma jenožhólcy.8. a) Přiwješk -jan a někotre jenotliwe pomjenowanja při¬jimaju kóncowku i a je: n. př. (del-jan) delan, holan, polan,horjan*), křesćijan — delan-i-je — delanijo — delanjo —delenjo; bur, Serb, pop — bur-i-jo — burjo; Serbjo, popjo.Wopokazmo za naše prawidło je słowo ‘japoštoł’, kiž ma we plu¬ralu tak derje japoštoli kaž (japoštolije) japoštoljo.b) W Delanach a w Delnych Łužicach so plural po zwu¬čenym wašnju twori: n. př. zemjan — zemjan-ŭ-je — zemjanŭj— zemjany; křesćijan-y. Hewak praji so Serbja, burja, popó(t. j. popy). Serby je serbski kraj: n. př. w Serbach bydlić(přir. łać. in Persis esse, in Persas ire).9. a) Někotre mjehkokónčne pomjenowanja — kaž muž(t. j. muž- ) a kral (t. j. kral- ) — stłóča kóncowku ‘(- -je)- jo’ dele na -ŭjo: n. př. mužojo, kralojo. W polu a w holinałožuje so prěnjotniše ‘(muž- je, kral- je) muže, krale’.b) Wšitke mužske mjena na zmjehčene a maju po tamejanalogiji tež -ojo: n. př. Kudźela, Ćibanja — Kudźelojo, Ći¬banjojo.Připis. Tajkile přehlad wukónčenja -ojo zestajeć je filolo¬giskemu Serbej móhł-rjec dźěćaca hra; a naš Handrij Zejleŕ jetón předmjet hižo před poł sta lětami we swojej grammaticy(1830) z dospołnej jasnosću wobdźěłał.Nětko pohladajmy sebi hišće na u-ske kmjeny (u-stämme).10. a) Plural słowa sŭinu abo (kaž chcu ja tudy pisać)synu klinči najprjedy synu-jē — synujo. Za historisku sło¬wjanšćinu pak je ‘synu’ jeno tak wjele kaž synŭ; a tehodla ničowopačne njeje, hdyž je naša serbšćina sebi plural (synŭ-je) sy¬nojo wutworiła. Tola wróćmy so zaso na prjedyše ‘synu-je’.*) Horjan je wobydleŕ horneho (Budyskeho) kraja (wyše ‘pola’); ho¬rak je wobydleŕ (němskich) horow wyše Budyšina, ein ‘oberländer’.7