MAĆICY SERBSKEJE

Hornjoserbske ludowe pěsnje. 57Na to Smol. rjdd. 25—44. Potom:A chtoga budźeTen mazańc nakrawać?A nakrawalaTa rjadna gólickaZ tym rjadnym gólcykom.A chtoga budźeTen mazańc dojědać?A dojědalaTa rjadna gólickaZ tym rjadnym gólcykom.Prědnich tych ’rotach atd. kaž pola Smol.b) Stukanje = stonanje.(Smol. I, čo. 277.)Rj. 10. rěka: Zo by mam kromicku chlěba dala.abo: A ’dy by ta góspozka tak dobra byla,Zo by nam ’žycku butry dala.A ’dy by jej’ ta ’žycka se zlamala,Zo by nam cely smjetanick dala.Přidawk.I. Přisłowa. Kmótřenje je česć před ludźimi a hańba domóšnički. — Stawnik wěruje z tintu a duchowny z Božim słowom.— Wón prěduje kaž dochtyr khoremu swinjeću. — Dźensa budźehišće tak rjenje, zo budźa so psy wo khłódk wadźić. — Jěz sło¬dźiznu, dha b’dźe ći borta přistejeć. — Hrěch ma měch a měchma dźěru, tuž wšo zaso won pada! — Hdyž holcy hwizdaju, Bóhtón Knjez płače; hdyž hólcy hwizdaju, so čert hněwa. — Škórcpřinjese na jene ramjo brěmjo trawy, łastojčka na dwě ramjeni.(Tak trawaŕka wuči.) — Hdy by dźěło wumrjeło, tón by jemu radna přewodźenje šoł. (Rjeknje so we lěniku.) — Wuknyć dyrbiščas žiwjenja a hišće hłupy wumrješ. — To so nam přihodźi, kažslepej kokoši zorno. — Ty kurjatka zateptaš! (Rjeknje so tomu,kiž pozdźe stawa.) — Tebi je młoda žona wušna, kaž psej cypy!— Ty sy, kaž pjerd we wodźe. — Tu maš měch a rěpu. —Piwo praji: žeń so! Palenc praji: lehń so! — Ty sy khadla, kaž byz měcu wo zemju dyrił. — Běž do rće, to na žana wjes nje¬trjechiš. —- Ty łžiš, bóle hač zajac běži. — To tola bij čert doškórcow. — Bože dźěćo lózym dźěćom zmjerzki wobradźa. – Jachcu z jeho kosćemi krušwy klepać. — Ty sy kokošacu nohu