MAĆICY SERBSKEJE

126 M. Hórnikgesuchet wird, wiewohl mancher Klügling meinen möchte, darwiderich auch solennissimè protestire, und dieses hier ansetze:Ostende meliora, si potes, tunc carpe mea,Tibiqve gratias habebo.Ze wšeho je widźeć, zo Bierling serbsku rěč a jeje zynkinjeje dosć wobkedźbował. Wón by to lěpje dokonjał, hdy by zeswojimi runikami při prěnich prawidłach Frencela a Ticina wo¬stał a do tehdyšich čěskich abo pólskich rěčnicow pohladał. Tolapo wotdźělenju Łužicy wot Čech (1635) bě serbskim spisowarjamtež čěska rěč bóle zdalena; haj woni ani mjez sobu po prěnimdźělenju pismowstwa po wěrywuznaću wjacy žaneho zbližowanjanjepytachu hač do nowišeho časa (wokoło 1840). K temu jeZ. Bierling ze swojej Orthografiju (nic rěčnicu) nastork dał. Jehodźěło je potom Jurij Matej (Matthæi) w Khołmje dale wjedł ze swojej„Wendische Grammatica, Welche in deutscher Sprache abgefaßt,nach dem neu-inventirten Principio und leichtesten Wendischen Schreib¬Art und Budißinischen Dialecto mit Fleiß eingerichtet" (Budißin,Verlegts David Richter, 1721). W předsłowje powołuje so naBierlinga, kotrehož jenož małko tu a tam porjedźa. Wón pišen. př. s: chowacż; dż; cż (cżakacż), Lėn; ie = ě; tem in sing. gen.Neutr., tym in plur. gen. Omn.; lineola Hyphen: na-bok, do¬domu, we-Bohabojoscżi, zyrkwi pro we zyrkwi; Dat., Soc. & Loc.oma; pl. mlocżkowi Drescher, picżkowi Säuffer (nětko pičkowje);jandżelo & jandżele; pżacżel; naneji & -ewi; genit. ßmercży;kiscż = kić; roż, rży; nożny; stawani; chto? kelki, a, o; biech &buch, ward (tuto po delansku z ,,u", w dźěle Hornjeje Łužicyje ,,ó"); byl & bul; bydż = budź; riecżim, dżiełajuci; consumma¬tum = futur. finit.; nieżli; jeliso; aby (wopak město: abo, přetožaby = ZO by, ut); starši kozoł — twjerdši roh; starši a hłupiši;lěpši hračk a wjetši šibał (šelma); požč mi měcha; daj mi chlěba;ač runi; z wotkal; pan, ein grosser Herr; won jak cżeszian je ßominul, a pżes-ßmercż k-żi eniu winul a t. d., a t. d. Nima: duż.Hdyž su Serbja dawno (wokoło 1. 1840) spóznali, zo našepismowstwa ze zjenoćenymi mocami wšěch Serbow so lěpje roz¬wija, su so w łaćanskoserbskim prawopisu hač na někotre wěcyjenoćili. Chcych hižo 1861 rad, zo bychu so Serbja tež w šwa-