MAĆICY SERBSKEJE

Hdźe ma so naše „ě“ za Ѣ pisać? 139(Hütte)*) a t. d.; Jězus, Pětr, Jěwa; měrc (delnjos. mjerc, März),měrkuš (Merks, Gedächtnis), Šćěpan (Stephan, swójbne mjenotež Šćapan) a t. d. Podobnje je „ě“ m. „i“ w někotrych sło¬wjanskich „i“, n. př. jěrcha; w někotrych delnjoserbskich pak „i“m. „ě“: lip, spiw a t. d.W serbskich słowach pisa so ě město stsł. stbołh. Ѣ:**)1) Hdźež je Ѣ w jenosylbnych (z wjetša tež delnjoserbskich)korjenjach abo w prěnjej sylbje kmjena wosebje stopnjo¬waneho (ě z korjeńskeho i), n. př.: běch (bějach: być), běda, běh,běły, dł. bělman (bělmo), -běrać, běsman, blědy, brěmjo, brěza;čěrać (ale čerić), cwěla & čwěla; ćěło, ćěŕ, ćěšić, ćěsny, ćěsto; drěć,drěmać, dźěć, dźěćo, dźěd, dźěl (źěł), dźěło, dźěra, dźěža; glěwki,gněśiś; hnězdo, hněw, hrěch, hrěć, hwězda; dł. chwěś; kćěć m.kwěćeć (přir. delnjos. kwisć), khlěb, khlěw, khrěn, klěšć, klětka(poklět), -klěwaś, křěk (vgl. č. skřek), kwěć; lěcha, lěhać*, lěkaś,lěkaŕ, lěni, lěp, lěpši, lěs, lětać, -lěwaś, lěwica, lězć; mě (delnjos.mje, mi), měch, měć, mědź (mědźeńca), měłki (niłki), měnić,měr, měra, měrik?, -měś m. uměś (rozměś), měsac, město, měsyć,mlěć, mrěć; ně, (něčeji, něchtó, něšto), němy, nět & nětko;pěha (piha), pěna, pěsćić, pěseń, pěsk, pěston, pěši, plěch, plěć,plěnčić (plěny, fasciae), plěseń, prěć, prěki; rěbl (dł. labra), rěč,rědki, rěka, rěpa, rěsać (rozrěsać), rězać (ale: rizwo [čěski: riza]);sćěgnuś, sćěha, sćěna, sćěń (sćin), slěbro, slěd, slědni & slědny, směć(ale: smjeć = smějeć, smijeć, kaž pjany = pijany), snědać, sněh,spěch, spěć, spěw, srěbać, srěž, strěć (přestrěś), dł. střěž (střízlík),swěca, swećić, swědk, swědomy, swět, (swlěkać), šćěkać, šćěpić,šćěra, šědźiwy, šěry, škrěć, škrěk; třěcha, trěć, třěleć, třěska, třěšeń;wěc, wěcha, wěchć, wěć, wědźeć, wěki, wěko, wěnc, wěra, wěsć(powěsć a t. d.), wětr, wěwjerca, wěšćić (ale: wěsty == wo-jisty,přir. čěske: jistý a t. d.), wěšeć, wěža, wrěć; zběhać m. zdwěhać*) Ale mjasne hětki dyrbimy „jětki“ pisać, přir. pólske, poprawom tež:jermank, delnjos. jarmark, kaž pišemy: jebać, jezoli, jelizo; tola hišće a t. d.,delnjos. hyšće a t. d.**) Delnjoserbske lěc (pódla: lec) = li ac (ač-li, jene našeju „ač“ = a či,abo hač, ob); naše: lědma (dł. lěbda) = li jedwa = stsł. jedwali a t. d. supřesmyknjene, jako jelizo = jezoli a t. d. Tute a podobne zestajane wja¬zawy pišmy w jenym słowje, kaž: abo = a lubo (vel, korjeń: velle volo);ani, byrnje, nježli, přetož, khiba zo akcent hinak žada: nic jeno, hač runje.